L'Invitu
Di celu è mare
Maestri dii
Vinite ed'accunsintite l'alta spusalizia
È voi torna, populi tutti in accolta pia,
Vinite ed'appicciate à noi.
Vittima à a prima sarà
Un toru biancu à porghje so capu
À chì cummanda u tonu.
À lucina, bianca una manza da parè neve
Chì n'ùn cunnobbe a coppia
Dea ch'affreni marzu di farru incrispitu
Tù chì impedisci e so spietate mane
Dea, sosta arricata à I populi à a sfarra
Diviziosa dea,
Di pace dea,
Eccu per tè, più tenneru sacrifiziu
È tù o diu ad'alzà u fiacculu
Di e liggittime nozze
Tù chì sì à sguaglià a notte
Sii pò tù u testimone nostru
Veni caru,
Fà ti vene travalzatu è briacu
Di rosule incurunatu.
È tù chì splendi à tardi troppu
Quandu sò in brama l'amanti
Tù chì torni lu ghjornu
Dop'avè cummandatu à a notte
Da sta mane sò spose è mamme chì ti chjamanu
Adondi la to luce
Bella hè
Più bella cà e figliole d'attene
Di più cà e giuvanotte di a smuragliata cità
Avvezze tantu à corre cum'è masci
Pè e cime
Più bella cà l'olimpiana chi nuta
In l'acque sacre di l'alfeu
Da bella, ch'ella si fia avanti
Tandu si cancillarà di pettu à ghjasone
Diunisu, figliu di l'accendita murtale
Chì và in carru da tigri tiratu
È dinù appollu, u fratellu di l'aspriccia vergine
Quella chì stà in bocca à pizia
È castore, è polluce u so fratellu
L'abile cumbattante.
Maestri in celu,
Eccu a mio preghera.
Ch'ella sia sta donna, una sposa nesca
Nescu dinù frà I sposi
Ch'ellu ci sia st'eroie
Quand'ella move in mezu à e so pare
Lampante frà altri tutti hè u so visu
Ùn impallidiscenu e stelle à u fà di u sole?
Ùn s'arritiranu puru quelle à luna vechja
Quandu spampillente, u so discu s'hè spechju?
Cum'è di tiru a porpura torna a neve imbacarillita,
Cum'ellu si spanna barbirossu in l'ochji ammachjati
Di l'alba chi sprichja.
Spicca ti da roza a caucasica chì t'accampa
Tù chì n'ùn fusti à ricusà e smisurate brame
D'una chì t'arricava u tremulu
Quand'è tù a strignii
Aguanta la a felicità
Vistuta da greca figliola
E ricevi to sposa
Da I so genitori offerti
Imene,
Nobile figliu di baccu
Chì tene u tirsu
Hè ora avà,
L'ora sacra d'accende u fiacculu di deda.
Dalli,
Da e to languide dite
Scatulisca l'alta calisgina
Ribombinu puru I scaccani di e canzone in burla
È sconcia, a folla scioppi
Quella,
A si porti a notte
Senza mancu una parolla
Fece a sposa d'unu scappaticciu andaccianu
La Invitación
Del cielo y el mar
Maestros de
Venid y consentid la alta ceremonia nupcial
Y volved, pueblos todos en piadosa acogida,
Venid y uníos a nosotros.
La primera víctima será
Un toro blanco para ofrecer su cabeza
A quien comanda el tono.
A Lucina, blanca como una ternera parecida a la nieve
Que no conoció la pareja
Diosa que frena marzo de fuego encrespado
Tú que impides su cruel mano
Diosa, detente erguida ante los pueblos en la fiesta
Caprichosa diosa,
De paz diosa,
Aquí para ti, el sacrificio más tierno
Y tú, dios que alza la antorcha
De las ligadas nupcias
Tú que deshaces la noche
Sé tú nuestro testigo
Ven querido,
Haz que vengas trastornado y ebrio
De rosas coronado.
Y tú que brillas demasiado tarde
Cuando están ansiosos los amantes
Tú que traes el día
Después de haber mandado la noche
Desde esta mañana son esposas y madres que te llaman
A dónde está tu luz
Hermosa es
Más hermosa que las hijas de los titanes
Más que las jóvenes de la desenfrenada ciudad
Acostumbradas a correr como machos
Por las cimas
Más bella que la olímpica que nada
En las aguas sagradas del Alfeo
Desde bella, que avanza
Entonces se retirará ante Jasón
Dionisio, hijo de la ardiente mortal
Que va en un carro tirado por tigres
Y también Apolo, el hermano de la virgen fiera
Aquella que está en la boca de la fuente
Y Cástor, y su hermano Pólux
El hábil combatiente.
Maestros en el cielo,
Aquí mi súplica.
Que sea esta mujer, una novia pura
Pura también entre los esposos
Que haya este héroe
Cuando ella se mueve entre sus padres
Resplandece sobre todos su rostro
¿No palidecen las estrellas ante el sol?
¿No se retiran también las de la vieja luna
Cuando resplandeciente, su disco se refleja?
Como de tiro de púrpura vuelve la nieve reluciente,
Como se despliega rojizo en los ojos entrecerrados
De la aurora que se despierta.
Destácate de rosa la caucásica que te envuelve
Tú que no fuiste a rechazar las desmedidas ansias
De aquella que te elevaba tembloroso
Cuando ella te abrazaba
Atrapa la felicidad
Vestida de griega doncella
Y recibe a tu esposa
Ofrecida por sus padres
Himeneo,
Noble hijo de la boda
Que tiene el arco
Es hora ahora,
La hora sagrada de encender la antorcha de la diosa.
Dale,
Con tus lánguidos dedos
Desata la alta sandalia
Resuenen también los golpes de las canciones en broma
Y obscenas, la multitud estalla
Aquella,
Que se lleva la noche
Sin siquiera una palabra
Se convierte en la esposa de un fugitivo aventurero