終のステラ (Stella Of The End)
ほろびていくこのステラきずなをたどるストーリー
horobite iku kono stella kizuna o tadoru story
うけつぐおもいがうまれかわれますように
uketsugu omoi ga umarekawaremasu yo ni
めのぜんあらわれたむひょうじょはだれにもふところをみせないまま
me no zen arawareta muhyojo wa darenimo futokoro o misenai mama
じしょさせかいをゆがませてひかりがただまぶしすぎたの
jisho sa sekai o yugama sete hikari ga tada mabushi sugita no
さんさんとてりつけるこやにのこしたあしあと
sansan to teritsukeru koya ni nokoshita ashiato
あたえられたのならまもるものだけ
atae rareta nonara mamoru mono dake
ほろびていくこのステラかなうことがないとしても
horobite iku kono stella kanau koto ga nai to shite mo
かえようせかいをともしていく
kaeyou sekai o tomoshite iku
ふるえるてがはじまったいみをもたないじゅう
furueru te ga hajita imi o motanai ju
かがやくほしのしもわたしはいまいきをする
kagayaku hoshi no shimo watashi wa ima iki o suru
それならあなたはだましだんだ
sorenara anata wa damashitanda
いまならすべてわかってしまう
imanara subete wakatte shimau
なまえをよんでくれていても
namae o yonde kurete ite mo
わたしにむけられていなかった
watashi ni muke rarete inakatta
きえるひのまえでただたちつくしてけむるはい
kieru hi no mae de tada tachitsukushite kemuru hai
いのちのりくつがいまこたえをさこまる
inochi no rikutsu ga ima kotae o sako maru
ほろびていくそのちゅうでいきをころしたばとるくらい
horobite iku sono chu de iki o koroshita batoru kurai
くずれたきずなをふりほどいて
kuzureta kizuna o furi hodoite
おねがいどかはたにいてこえがじゅせいにもとめめた
onegai do ka hata ni ite koe ga jusei ni motome meta
おわりとはじまりのときのなかで
owari to hajimari no toki no naka de
ひとみのokuにうつったこわれかけているこころのにもつ
hitomi no oku ni utsutta koware kakete iru kokoro no nimotsu
ひきがねにかけたゆびさきがしめすみらいをいのるだろう
hikigane ni kaketa yubisaki ga shimesu mirai o inorudarou
ほろびていくこのステラまばたきのかずのきず
horobite iku kono stella mabataki no kazu no kizu
こころがこのままとだえてしまっても
kokoro ga kono mama todaete shimatte mo
わたしのうまれたりゆうもてはなさないでおねがい
watashi no umareta riyu mo te hanasanaide onegai
おわりとはじまりのときのなかで
owari to hajimari no toki no naka de
わたしはここにいるよ
watashi wa koko ni iru yo
なんどでもたしかめられるよそうこころのそんざいとなまえを
nandodemo tashikame rareru yo so kokoro no son zai to namae o
あなたがいきぬいたせかいはまだわたしのなかでいきをする
anata ga ikinuita sekai wa mada watashi no naka de iki o suru
Stella Van Het Einde
vergaan deze stella, een verhaal van verbondenheid
zodat de gevoelens die overblijven opnieuw kunnen ontstaan
met de ogen wijd open, de onzichtbare wereld
laat niemand zijn hart tonen, terwijl de wereld trilt, het licht is te fel
de voetstappen die achterblijven in de stralende schuilplaats
als je iets krijgt, is het alleen wat je wilt beschermen
vergaan deze stella, ook al lijkt het niet te kunnen
verander de wereld, blijf het licht geven
met een trillende hand, zonder betekenis, een wapen
ik adem nu onder de sterren die stralen
vaarwel, je hebt me bedrogen
nu begrijp ik alles
zelfs als je mijn naam roept
was je nooit echt naar me gericht
voor de dag dat alles verdwijnt, sta ik gewoon stil, rook kringelt op
de logica van het leven geeft nu een antwoord
vergaan in die strijd, waar ik mijn adem verloor
schud de gebroken banden af
alsjeblieft, blijf bij de vlag, de stem zocht naar een bestemming
in de tijd van einde en begin
de gebroken last van mijn hart weerspiegelt in mijn ogen
de vingertoppen die de trekker overhalen, bidden voor de toekomst
vergaan deze stella, de wonden van het aantal knipperingen
ook al breekt mijn hart zo, alsjeblieft laat me niet los
ook al is er een reden voor mijn bestaan, laat me niet alleen
in de tijd van einde en begin
ik ben hier
ik kan het steeds weer bevestigen, zo de aanwezigheid van mijn hart en mijn naam
de wereld waarin jij leeft, ademt nog steeds in mij