The Ocean (part. Bookend)
Então você veio
Talvez eu deva me desculpar por ter me doado por inteiro
Por não ter me perdoado
Depois de tantos quase, um enfim
Então você veio
Talvez eu deva me desculpar por ter me doado por inteiro
Por não ter me perdoado
Depois de tantos quase, um enfim
Meu tempo de você, pra você
Como a maior temperatura te impedindo de viver
Mas te fazendo pensar
De repente vejo que minha espera é eterna
E que meu tempo não é eterno
A tristeza sempre cai na conta
Sinto minha pele quente rodada
Teria você pensado em mim?
Tenho muitos medos
Te ver livre, você se confundir
Todos os meus mais profundos medos eu vou lendo você em mim
Bom é você ficar aqui, ruim é você se apaixonar
Parar o processo no caminho voltar, sempre
Porque você necessita de suporte seguro
E nessa sua insegurança, a de hoje, o mar não está para mim
Você preenche o seu vazio, eu tinha tanto amor pra te dar
Não sei se foi das melhores escolhas, não tem como saber
É a descida de um Sol, foi você que decidiu
Você já se decidiu, de repente vejo que minha espera é eterna
E meu tempo não é eterno
E que esse sangue não estanca
Ser fraca, cega
E essas nossas feridas abertas
De repente vejo que minha espera é eterna
E que meu tempo não é eterno
Suas verdades tão claras
Não doeu, não vai doer
Me chamo, me calo, vem, acalma
Foi antes do último passo que te perdi
De repente vejo que minha espera é eterna
E que meu tempo não é eterno
De Oceaan (deel. Boekenkast)
Dus je kwam
Misschien moet ik me verontschuldigen dat ik me helemaal heb gegeven
Omdat ik mezelf niet heb vergeven
Na zoveel bijna's, eindelijk een
Dus je kwam
Misschien moet ik me verontschuldigen dat ik me helemaal heb gegeven
Omdat ik mezelf niet heb vergeven
Na zoveel bijna's, eindelijk een
Mijn tijd met jou, voor jou
Als de hoogste temperatuur die je belemmert om te leven
Maar je laat je denken
Plotseling zie ik dat mijn wachten eindeloos is
En dat mijn tijd niet eeuwig is
Het verdriet valt altijd op de rekening
Ik voel mijn huid warm draaien
Zou je aan mij gedacht hebben?
Ik heb zoveel angsten
Je vrij zien, je in de war raken
Al mijn diepste angsten lees ik in jou in mij
Goed is dat je hier blijft, slecht is dat je verliefd wordt
Het proces halverwege stoppen, altijd terug
Omdat je behoefte hebt aan veilige steun
En in deze jouw onzekerheid, die van vandaag, is de zee niet voor mij
Jij vult jouw leegte, ik had zoveel liefde voor je te geven
Ik weet niet of het de beste keuzes waren, ik kan het niet weten
Het is de ondergang van een zon, jij was degene die besloot
Je hebt al besloten, plotseling zie ik dat mijn wachten eindeloos is
En mijn tijd niet eeuwig is
En dat dit bloed niet stopt
Zwak zijn, blind
En deze onze open wonden
Plotseling zie ik dat mijn wachten eindeloos is
En dat mijn tijd niet eeuwig is
Jouw waarheden zo helder
Het deed geen pijn, het zal geen pijn doen
Ik noem mezelf, ik zwijg, kom, kalmeer
Het was voor de laatste stap dat ik je verloor
Plotseling zie ik dat mijn wachten eindeloos is
En dat mijn tijd niet eeuwig is