Misschien niet de eeuwigheid
Hier in het hoge gras
Kan niemand ons zien
Niemand vraagt zich af waar we zijn
Ik heb me naast je neergelegd
We horen wel auto's
Maar ze zijn ver weg
We hebben alle tijd
Misschien niet de eeuwigheid
Misschien niet de eeuwigheid
Maar lang genoeg voor mij
Ik zie de wolken drijven
En denk aan de afdruk
Van onze lijven naast elkaar
Als we straks opstaan
Dan is het voorbij
Toch gaan we niet weg
We liggen daar nog
Een hele tijd
Misschien niet de eeuwigheid
Misschien niet de eeuwigheid
Wat me straks bijblijft
Maand na maand, jaar na jaar
Niet de lach om je mond
Niet je handen, niet je ogen,
Niet je t-shirt op de grond
Maar de plastic vlinder in je haar
Misschien niet de eeuwigheid
Misschien niet de eeuwigheid
Misschien niet de eeuwigheid
Misschien niet de eeuwigheid
Misschien niet de eeuwigheid
Maar het is lang genoeg voor mij
Daar in dat hoge gras
Kan niemand ons zien
Quizás no la eternidad
Aquí en la alta hierba
Nadie puede vernos
Nadie se pregunta dónde estamos
Me he acostado a tu lado
Escuchamos los autos
Pero están lejos
Tenemos todo el tiempo
Quizás no la eternidad
Quizás no la eternidad
Pero lo suficientemente largo para mí
Veo las nubes pasar
Y pienso en la huella
De nuestros cuerpos juntos
Cuando nos levantemos luego
Entonces habrá terminado
Pero no nos iremos
Seguiremos allí
Un buen rato
Quizás no la eternidad
Quizás no la eternidad
Lo que me quedará luego
Mes tras mes, año tras año
No es tu risa
No tus manos, no tus ojos,
No tu remera en el suelo
Sino la mariposa de plástico en tu cabello
Quizás no la eternidad
Quizás no la eternidad
Quizás no la eternidad
Quizás no la eternidad
Quizás no la eternidad
Pero es lo suficientemente largo para mí
Allí en esa alta hierba
Nadie puede vernos