Mario Neta
Voy por la ruta en mi camioneta blanca
Está un poco vieja, pero todavía arranca
Y subo la radio a un volumen intenso
A veces prefiero no escuchar lo que pienso
Y un tipo hablando con lenguaje complicado
Dice que solo queremos estar ocupados
Para no ver la realidad, y la vida tal cual es
Y que hay que terminar con tanta estupidez
Todo demanda nuestra participación
Las marcas, las redes o la televisión
Pseudoactividades que nos atan y condenan
Para satisfacer voluntades ajenas
Y el último en quedar
Que apague la luz
La la, la, la la la
Y yo sigo acelerando
La la, la, la la la
Pero no tengo apuro
Trabajando duro, ganando el dinero
Y comprar lo que no sé si necesito pero quiero
Y cada mañana siempre me pregunto
¿Por qué el despertador quiere gritarme?
¡Dale!
¡Marioneta!
¡Son las siete!
¡Levantate!
Freno
Arranco
En la radio hay un aviso que me pide que le pida plata a un banco
Y bueno, quizás un préstamo no viene mal
Justo estaba yendo al mall para ver qué puedo comprar
Terminó la tanda y el tipo sigue hablando y
Va filosofando sobre el mal que nos va hundiendo
Estamos queriendo humo y humo nos están vendiendo
Y como estamos durmiendo, el alma nos están robando
Felicidad enlatada para un mundo infeliz, puro barniz
Todo se consume rápido y sin bis
Esta sociedad es como un pelo sin frizz
Si en marzo es novedad
Es viejo en abril
La la, la, la la la
Y yo sigo acelerando
La la, la, la la la
Pero no tengo apuro
Trabajando duro, ganando el dinero
Y comprar lo que no sé si necesito pero quiero
Y cada mañana siempre me pregunto
¿Por qué el despertador quiere gritarme?
¡Dale!
¡Marioneta!
¡Son las siete!
¡Levantate!
(Se nos va la tanda
Y continuamos
Con el sonido bestial
Del cuarteto de nos)
¿Me habla a mí? ¿este tipo me habla a mí?
¿Será que no entendí? ¿será que me perdí?
¿Para qué me voy a complicar?
¿Para qué me voy a cuestionar?
Si soy feliz así
Sé que el silencio es a veces violento
Pero estoy dudando si no será necesario
Escuchar un poco más lo que pienso
Y apagar un rato la radio
(En el día de hoy)
(Producción de bienes improductivos)
(Capacitación de diógenes mediáticos)
(Control de obsolescencia planificada)
(Y seguimos con el coro)
La la, la, la la la
Y yo sigo acelerando
La la, la, la la la
Pero no tengo apuro
Trabajando duro, ganando el dinero
Y comprar lo que no sé si necesito pero quiero
Y cada mañana siempre me pregunto
¿Por qué el despertador quiere gritarme?
¡Dale!
¡Marioneta!
¡Son las siete!
¡Levantate!
Mario Neta
Ik rijd over de weg in mijn witte busje
Hij is een beetje oud, maar hij start nog steeds
En ik zet de radio harder, op een intens volume
Soms luister ik liever niet naar wat ik denk
En een man praat met ingewikkelde taal
Zegt dat we alleen maar druk willen zijn
Om de werkelijkheid niet te zien, en het leven zoals het is
En dat we moeten stoppen met al die onzin
Alles vraagt om onze deelname
De merken, de netwerken of de televisie
Pseudo-activiteiten die ons binden en veroordelen
Om de wensen van anderen te vervullen
En de laatste die overblijft
Moet het licht uitdoen
La la, la, la la la
En ik blijf versnellen
La la, la, la la la
Maar ik heb geen haast
Hard werken, geld verdienen
En kopen wat ik niet weet of ik het nodig heb, maar ik wil het
En elke ochtend vraag ik me altijd af
Waarom de wekker me wil uitschelden?
Kom op!
Marionet!
Het is zeven uur!
Sta op!
Ik rem
Ik start weer
Op de radio is er een boodschap die me vraagt om geld te vragen bij een bank
Nou, misschien is een lening niet zo slecht
Ik was net op weg naar het winkelcentrum om te kijken wat ik kan kopen
De reclame is voorbij en de man blijft praten en
Hij filosoferend over het kwaad dat ons ondergang brengt
We willen rook en rook wordt ons verkocht
En terwijl we slapen, wordt onze ziel gestolen
Ingeblikte geluk voor een ongelukkig wereld, puur vernis
Alles verbruikt snel en zonder bis
Deze samenleving is als een haar zonder frizz
Als het in maart nieuw is
Is het in april oud
La la, la, la la la
En ik blijf versnellen
La la, la, la la la
Maar ik heb geen haast
Hard werken, geld verdienen
En kopen wat ik niet weet of ik het nodig heb, maar ik wil het
En elke ochtend vraag ik me altijd af
Waarom de wekker me wil uitschelden?
Kom op!
Marionet!
Het is zeven uur!
Sta op!
(De reclame is voorbij
En we gaan verder
Met het beestachtige geluid
Van de kwartet van ons)
Spreekt hij tegen mij? Spreekt deze man tegen mij?
Zou het kunnen dat ik het niet begreep? Zou het kunnen dat ik me verloor?
Waarom zou ik het moeilijk maken?
Waarom zou ik mezelf in twijfel trekken?
Als ik zo gelukkig ben
Ik weet dat stilte soms gewelddadig is
Maar ik twijfel of het niet nodig zal zijn
Om wat meer te luisteren naar wat ik denk
En de radio even uit te zetten
(Op deze dag)
(Productie van onproductieve goederen)
(Opleiding van media-Diogenes)
(Controleren van geplande veroudering)
(En we gaan verder met het refrein)
La la, la, la la la
En ik blijf versnellen
La la, la, la la la
Maar ik heb geen haast
Hard werken, geld verdienen
En kopen wat ik niet weet of ik het nodig heb, maar ik wil het
En elke ochtend vraag ik me altijd af
Waarom de wekker me wil uitschelden?
Kom op!
Marionet!
Het is zeven uur!
Sta op!