Κάτι αλλάζει, κάτι μ’ ανεβάζει κι ολοένα
Káti allázi, káti m’ anevázi kí oloéna
πιο πολύ πιστεύω τώρα πια σε μένα
pio polý pistévo tóra piá se ména
Δε δακρύζω, να γελάω αρχίζω κι όσο πάω
De dakrízō, na geláo archízō kí óso páo
τόσο απολαμβάνω να σε ξεπερνάω
tóso apolamváno na se xepernáo
Γιατί υπάρχει ζωή και μετά από σένα
Giati ypárchei zoí kí metá apó séna
δε θ’ αφήσω στιγμή να χαθεί πια για μένα
de th’ afíso stigmí na chatheí piá gia ména
να χαθεί πια για μένα
na chatheí piá gia ména
Έναν ήλιο φορώ κι ένα αστέρι κρατάω
Énan ílio foró kí éna astéri kratáo
τώρα λάμπω κι εγώ, τώρα χαμογελάω
tóra lámbo kí egó, tóra chamoyeláo
τώρα χαμογελάω
tóra chamoyeláo
Κάτι αλλάζει, κάτι μ’ ανεβάζει, μόλις είδα
Káti allázi, káti m’ anevázi, mólis eída
στο παράθυρό μου μια καινούρια ελπίδα
sto paráthyro mou mia kainoúria elpída
Δε δακρύζω, να γελάω αρχίζω, παίρνω φόρα
De dakrízō, na geláo archízō, pérno fóra
τη χαμένη αλήθεια ανακαλύπτω τώρα
ti chaméni alítheia anakalýpto tóra
Πως υπάρχει ζωή και μετά από σένα
Pōs ypárchei zoí kí metá apó séna
δε θ’ αφήσω στιγμή να χαθεί πια για μένα
de th’ afíso stigmí na chatheí piá gia ména
να χαθεί πια για μένα
na chatheí piá gia ména
Έναν ήλιο φορώ κι ένα αστέρι κρατάω
Énan ílio foró kí éna astéri kratáo
Τώρα λάμπω κι εγώ, τώρα χαμογελάω
Tóra lámbo kí egó, tóra chamoyeláo
τώρα χαμογελάω
tóra chamoyeláo