395px

El Anexo

Ex Libris

The Annex

Be still, my beating heart, all is quiet, fear no more
We've made it safe and sound to the annex, our new home
Once that letter came and it spelled my sister name
We fled our dismal fate, leaving us

Scorned, lost, and torn in a gruesome tale of woe
Abandoned and forlorn, silenced and alone
Sentenced to confinement, forced to hide away

Why do I complain, am I plagued by memories?
I can’t feel at ease while so many lives are lost!
All those friends we left in this hope-forsaken war
Will we meet again? Or will they be

(Scorned! Lost! Torn!)

Scorned, lost, and torn in a gruesome tale of woe
Abandoned and forlorn, silenced and alone
Sentenced to starvation, forced to fade away!

We ziin hier met z’n achten in het achterhius
De familie Frank (onze familie), de Familie van Daan
En Menner Dussel, de tandarts, Alle relaties staan
Biizonder op scherp maar we moeten het met elkaar
Zien te redden, hier in onze eigen kleine werld

The morning begins, before the warehouse awakes, at the break of day
In silence we eat our meals, we study and pray, then chores await
At one we hear the BBC Radio say, no good news today
The hours fade, by ten we’re all tucked away, goodnight

But then the horrid hellfire
Rains down upon us
Bombs fall, shooting strengthens
Lord hear your subjects!
Flee to father and cry in his arms, (safe in his arms)
This war, this torment and so many (this war with so many dead!)

Scorned, lost, and torn in a gruesome tale of woe
Abandoned and forlorn, silenced and alone
Sentenced to confinement, forced to hide away

De mens heeft diep in zich een drang tot vernielen
Een drang tot doodslaan, tot vermoorden en razend zijn
En zolang de gehele mensheid, zonder uitzondering
Geen grote metamorfose heeft ondergaan
Zal de oorlog woeden, zal alles is opgebouwd
Aangekweekt en gegroeid is
Vernietigd worden

El Anexo

Quédate quieto, mi corazón latiente, todo está en silencio, no temas más
Hemos llegado sanos y salvos al anexo, nuestro nuevo hogar
Una vez que llegó esa carta y deletreaba el nombre de mi hermana
Huímos de nuestro destino sombrío, dejándonos

Despreciados, perdidos y desgarrados en un cuento macabro de pesar
Abandonados y desolados, silenciados y solos
Condenados al confinamiento, obligados a escondernos

¿Por qué me quejo, estoy atormentado por recuerdos?
¡No puedo sentirme tranquilo mientras tantas vidas se pierden!
Todos esos amigos que dejamos en esta guerra abandonada por la esperanza
¿Nos volveremos a encontrar? ¿O serán ellos

(¡Despreciados! ¡Perdidos! ¡Desgarrados!)

Despreciados, perdidos y desgarrados en un cuento macabro de pesar
Abandonados y desolados, silenciados y solos
Condenados a la inanición, obligados a desvanecerse

Estamos aquí con ocho en el anexo
La familia Frank (nuestra familia), la familia van Daan
Y el señor Dussel, el dentista, todas las relaciones están
Particularmente tensas pero debemos arreglárnoslas juntos
Para sobrevivir, aquí en nuestro propio pequeño mundo

La mañana comienza, antes de que el almacén despierte, al amanecer
En silencio comemos nuestras comidas, estudiamos y rezamos, luego esperan las tareas
A la una escuchamos a la BBC Radio decir, no hay buenas noticias hoy
Las horas pasan, a las diez todos estamos acostados, buenas noches

Pero luego el horrible infierno
Se desata sobre nosotros
Caen bombas, los disparos se intensifican
¡Señor, escucha a tus súbditos!
Huye hacia padre y llora en sus brazos, (seguro en sus brazos)
Esta guerra, este tormento y tantos (¡esta guerra con tantos muertos!)

Despreciados, perdidos y desgarrados en un cuento macabro de pesar
Abandonados y desolados, silenciados y solos
Condenados al confinamiento, obligados a esconderse

El ser humano tiene en su interior un impulso destructivo
Un impulso de matar, de asesinar y estar furioso
Y mientras toda la humanidad, sin excepción
No haya experimentado una gran metamorfosis
La guerra continuará, todo lo que se ha construido
Cultivado y crecido
Será destruido

Escrita por: Dianne Van Giersbergen