Jaime Molina
Recuerdo que Jaime Molina
Cuando estaba borracho ponía esta condición
Que, si yo moría primero me hacía un retrato
O, si el se moría primero le sacaba un son
Ahora prefiero esta condición
Que el me hiciera el retrato y no sacarle el son
Famosas fueron sus parrandas
Que a ningún amigo dejaba dormir
Cuando estaba bebiendo
Siempre me insultaba
Con frases de cariño que sabía decir
Después en las piernas me sentaba
Me contaba un chiste y se ponía a reír
La cosa comenzó muy niño
Jaime Molina me enseño a beber
A dónde quiera estaba, el estaba conmigo
Y donde quiera estaba, estaba yo con él
Ahora me duele que se haya ido
Yo quedé sin Jaime y el sin Rafael
Jaime Molina
Ik herinner me dat Jaime Molina
Toen hij dronken was, stelde hij deze voorwaarde
Dat, als ik eerst zou sterven, hij een portret van me zou maken
Of, als hij eerst zou sterven, hij een liedje voor me zou schrijven
Nu geef ik de voorkeur aan deze voorwaarde
Dat hij het portret van me maakt en geen liedje schrijft
Zijn feesten waren beroemd
Waarbij hij geen enkele vriend liet slapen
Als hij aan het drinken was
Insulteerde hij me altijd
Met lieve woorden die hij goed kon zeggen
Daarna ging hij op mijn benen zitten
Vertelde hij een grap en begon te lachen
Het begon allemaal toen we nog jong waren
Jaime Molina leerde me drinken
Waar hij ook was, was hij bij mij
En waar ik ook was, was ik bij hem
Nu doet het pijn dat hij weg is
Ik ben zonder Jaime en hij zonder Rafael