Klein Blond Leed
Op grauwe dagen is 't leven wel te dragen
Dan gaat 't naar verhouding nog 't best
Als 't stormt vanuit 't westen
En de meeste mensen binnen zijn
Dan gaat 't relatief nog niet zo rot
Maar als ik de vogels in 't struikgewas hoor fluiten
En de mensen gaan in korte broek naar buiten
Dan springt 't op m'n nek en grijpt 't naar m'n strot
Je loopt bijvoorbeeld door 't park
En daar zit een vrouw met een stijf been
Die een hondje bij zich heeft met maar drie poten
Dat omvalt als je 't aait
Of je bent op weg naar Zandvoort
En je zit vast in 't verkeer
En de auto voor je heeft zo'n handje op een veer
Dat naar je zwaait
Op grauwe dagen is 't leven wel te dragen
Dan sta ik best wel stevig in m'n schoenen
Maar als ik in de regen twee pubers zie staan zoenen
Dan is mijn dag alsnog naar God
Zo'n veldslag van twee beugels en twee tongen
't Gestuntel van zo'n meisje en zo'n jongen
Weerloos in de handen van 't lot
Mijn leed is een hond met een zakdoek om z'n nek
't Is m'n moeder, die op chique bij Van der Valk eet
't Is een stropdan met pianotoetsen
't Is een rondvaartboot die Ronald Koeman heet
Mijn leed is een naakte vent op rolschaatsen, die door 't park rijdt
Met een veter door z'n reet
't Is alledaagse treurnis, mijn leed
't Is geen sterven van de honger
Geen creperen van de pijn
't Is geen rennen voor de oorlog
Mijn leed is relatief klein
't Is geen slepende ziekte
Geen gat in de grond
Mijn leed is zoals ik ben
Mijn leed is klein en blond
Pequeña Tristeza Rubia
En días grises la vida es soportable
Entonces, en proporción, va mejor
Cuando la tormenta viene del oeste
Y la mayoría de la gente está adentro
No es tan malo relativamente
Pero cuando escucho a los pájaros cantar en los arbustos
Y la gente sale afuera en shorts
Se me sube a la garganta y me aprieta el cuello
Por ejemplo, caminas por el parque
Y hay una mujer con una pierna rígida
Que tiene un perrito con solo tres patas
Que se cae cuando lo acaricias
O estás camino a Zandvoort
Y quedas atrapado en el tráfico
Y el auto delante de ti tiene una manito en un resorte
Que te saluda
En días grises la vida es soportable
Entonces estoy bastante firme en mis zapatos
Pero si veo a dos adolescentes besándose bajo la lluvia
Mi día se va al diablo
Una batalla campal de dos brackets y dos lenguas
El torpeo de una chica y un chico
Vulnerables en manos del destino
Mi tristeza es un perro con un pañuelo al cuello
Es mi madre, cenando elegante en Van der Valk
Es una corbata con teclas de piano
Es un barco turístico llamado Ronald Koeman
Mi tristeza es un hombre desnudo en patines, paseando por el parque
Con un cordón por su trasero
Es la tristeza cotidiana, mi tristeza
No es morir de hambre
No es agonizar de dolor
No es correr por la guerra
Mi tristeza es relativamente pequeña
No es una enfermedad crónica
No es un agujero en el suelo
Mi tristeza es como soy
Mi tristeza es pequeña y rubia