The Battle Of Yaldabaoth
The battle had barely begun before bodies, like mountains, piled up toward the Sun
Blood flows like a flood
Crimson mud washes over the land where civilization once stood
All the while, the war rages on
The weak fall quickly to the mighty and strong
And they wail as they fail to withstand the cataclysmic defeat that has been brought upon
Fantasised genocide
Imperial subdivide
Humanoid pesticide
Indiscriminate fratricide
A war of filth and harrowed souls
With none left living once the battle unfolds
The trees only allow a peak of light
A glimmer of hope
Rip them limb from limb from limb
Burn their bodies and char the skin
Crush their bones into dust
And feed the wind
Eat their hearts with a threatening grin
All the while, the war rages on
Many have fled, and now, all hope has gone
The wounded cry and try to escape
The neverending slaughter that has just begun
As the warriors erase the fiends unclean
The King sits in his dwindling throne
His mind is filled with only loathing and woe
And with open eyes, he's paralysed
His gaze fixed upon the legions of heretics
Demoralised
Rivers of atrocities
Miles of monstrosities
A grim stream of desolation and misery
May the hopeless sing through their journey to the damned
And deep underneath the flourishing life lies death
The roots entwined in the rotting
The warriors of primal supremacy
Prostitutes of war decaying in the dirt
For all eternity
Feeding the pines, the valley of swine slaughtered for their faith
The horns sound once more in the deep
Drums
In the deep
Hell upon Hell, death beyond reach
All howling voids and torment beneath
Swallow me, please, and let me sleep
Though I know the dark is swarming with teeth
De Strijd Van Yaldabaoth
De strijd was nauwelijks begonnen voordat lichamen, als bergen, zich opstapelden naar de Zon
Bloed stroomt als een vloed
Karmozijnrode modder spoelt over het land waar ooit beschaving stond
Ondertussen woedt de oorlog voort
De zwakken vallen snel voor de machtigen en sterke
En ze janken terwijl ze falen te weerstaan de catastrofale nederlaag die hen is overkomen
Gefantaseerde genocide
Imperiale onderverdeling
Humanoïde pesticiden
Onverschillig broederstrijd
Een oorlog van vuil en gekwelde zielen
Met niemand die nog leeft zodra de strijd zich ontvouwt
De bomen laten slechts een glimp van licht toe
Een sprankje hoop
Scheur ze van ledemaat tot ledemaat
Verbrand hun lichamen en verkool de huid
Verpulver hun botten tot stof
En voed de wind
Eet hun harten met een dreigende grijns
Ondertussen woedt de oorlog voort
Velen zijn gevlucht, en nu is alle hoop verdwenen
De gewonden schreeuwen en proberen te ontsnappen
Aan de eindeloze slachting die net is begonnen
Terwijl de krijgers de onreine schurken uitwissen
Zit de Koning op zijn krimpende troon
Zijn geest is gevuld met alleen maar minachting en verdriet
En met open ogen is hij verlamd
Zijn blik gericht op de legers van ketters
Gedemoraliseerd
Rivieren van gruweldaden
Mijlen van monsterlijkheden
Een sombere stroom van verwoesting en ellende
Mogen de hopelozen zingen tijdens hun reis naar de verdoemden
En diep onder het bloeiende leven ligt de dood
De wortels verstrengeld in het rotten
De krijgers van de oerverschrikking
Prostituees van de oorlog die vergaan in de modder
Voor alle eeuwigheid
Voedend de dennen, de vallei van zwijnen geslacht voor hun geloof
De hoorns klinken opnieuw in de diepte
Trommels
In de diepte
Hel boven hel, de dood buiten bereik
Alle huilende leegtes en kwelling eronder
Verslind me, alsjeblieft, en laat me slapen
Hoewel ik weet dat de duisternis wemelt van tanden