395px

Gebroken Hand

Isabel Aaiún

Mano Rota

Tengo la tripa llena
Que me he comido ya cinco niñas
Mientras que estaba mordiendo pipas

En la cochera
Niñas poligoneras
De esas que lo que hacen es preocuparse
De cuando bajen las escaleras
Asegurarse de que las veas

De esas que se vuelven locas
De tanto meterse polvo de tu alfombra
Se pasan las noches siguiendo tu sombra
Y, sin darse cuenta, dándole a la boca

Que eso no se toca
Que es que llevo tanga, pero no se nota
Que tengo paciencia y que me queda poca
Que si quieres irte con la mano rota

Cuídate del aire
Mézclate conmigo
Cuando no haya nadie
En to'l mercaíllo
Quiero que te bañes
Conmigo en el río
Que yo sé que sabes
Que yo nunca he sido

De esas que se vuelven locas
De tanto meterse polvo de tu alfombra
Se pasan las noches siguiendo tu sombra
Y, sin darse cuenta, dándole a la boca

Que eso no se toca
Que es que llevo tanga, pero no se nota
Que tengo paciencia y que me queda poca
Que si quieres irte con la mano rota

Vente, que me he vuelto loca
Que si quieres irte con la mano rota
No, oh-oh

Que si quieres irte con la cara y con la mano rota
Que si quieres despedirte de toda la ropa
Seamos felices, que la vida es corta

Que me he vuelto loca
Y de tanto meterme polvo de tu alfombra
Me he pasao la noche siguiendo tu sombra
Y, sin darme cuenta, dándole a la boca

Que eso no se toca
Que es que llevo tanga, pero no se nota
Que tengo paciencia y que me queda poca
Que si quieres irte con la mano rota

Vente, que me he vuelto loca
Y de tanto meterme polvo de farlopa
He pasao la noche con cara de idiota
Y, sin darme cuenta, dándole a la boca

Que eso no se toca
Que es que llevo tanga, pero no se nota
Que tengo paciencia y que me queda poca
Que si quieres irte con la mano rota

Gebroken Hand

Ik heb een volle buik
Want ik heb al vijf meisjes gegeten
Terwijl ik aan de pitten knabbelde

In de garage
Meisjes uit de wijk
Van diegenen die zich alleen maar druk maken
Over wanneer ze de trappen afkomen
Zorgen dat je ze ziet

Van diegenen die gek worden
Van het snuiven van het stof van je tapijt
Ze brengen de nachten door met het volgen van je schaduw
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Pas op voor de lucht
Meng je met mij
Wanneer er niemand is
In de hele markt
Ik wil dat je baadt
Met mij in de rivier
Want ik weet dat je weet
Dat ik nooit ben geweest

Van diegenen die gek worden
Van het snuiven van het stof van je tapijt
Ze brengen de nachten door met het volgen van je schaduw
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Kom, ik ben gek geworden
Als je wilt gaan met een gebroken hand
Nee, oh-oh

Als je wilt gaan met een gebroken gezicht en een gebroken hand
Als je afscheid wilt nemen van al je kleren
Laten we gelukkig zijn, want het leven is kort

Want ik ben gek geworden
En van het snuiven van het stof van je tapijt
Heb ik de nacht doorgebracht met het volgen van je schaduw
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Kom, ik ben gek geworden
En van het snuiven van de coke
Heb ik de nacht doorgebracht met een domme blik
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Escrita por: Isabel Aaiún / Pablo Mora