395px

Fuga Instantánea

Lax'n'Busto

Instant Fugaç

Sempre has de pensar
Abans destirar d´un calaix;
endreçar el més petit racó
pot fer tremolar el teu món.

Allà on has guardat
aquesll trosset del teu passat.
Que sobreviu vencent el temps,
un dimoni surt corrents.

Al retrat sóc un soldat
que s´ha oblidat de quin cantó ve el foc;
m´hauries d´haver apretat un pèl més fort,
doncs l´instant és fugaç...

I mai no tornarà,
el teu somrís va ser un avís
que mai no tornarà,
aquell instant precís.

Aquell tan feliç,
deixant-se dur pels fills del temps,
va ser expulsat del paradís
sense proves consistents.

Sap que no és bo congelar
sentiments i sensacions,
doncs ells sols viuen donant tombs
i res no els pot fer aturar.

Jo sóc com el prat que viu penat,
sempre penjat de cap per avall,
al teu coll vull aferrar
però només sóc un instant fugaç...

Que mai no tornarà,
el teu somrís va ser un avís
que mai no tornarà,
el teu somrís va ser un avís
el teu somrís no tornarà.

Jo sóc com el rat, que viu penat,
sempre penjat de cap per avall;
obre els ulls i estrenyem fort,
que només sóc, un instant fugaç...

Que mai no tornarà,
el teu somrís va ser un avís
que mai no tornarà,
el teu somrís va ser un avís
que no puc oblidar,
per més que ho vull, no sóc qui escull
i mai no tornarà, el teu somrís
va ser un avís, el teu somrís no tornarà.

Fuga Instantánea

Siempre debes pensar
Antes de tirar de un cajón;
ordenar el más pequeño rincón
puede hacer temblar tu mundo.

Donde has guardado
ese pedacito de tu pasado.
Que sobrevive venciendo al tiempo,
un demonio sale corriendo.

En el retrato soy un soldado
que ha olvidado de dónde viene el fuego;
me hubieras apretado un poco más fuerte,
pues el instante es fugaz...

Y nunca volverá,
tu sonrisa fue una advertencia
que nunca volverá,
eso instante preciso.

Ese tan feliz,
dejándose llevar por los hijos del tiempo,
fue expulsado del paraíso
sin pruebas consistentes.

Sabe que no es bueno congelar
sentimientos y sensaciones,
pues ellos solo viven dando vueltas
y nada los puede detener.

Soy como el prado que vive preocupado,
siempre colgado de cabeza para abajo,
en tu cuello quiero aferrarme
pero solo soy un instante fugaz...

Que nunca volverá,
tu sonrisa fue una advertencia
que nunca volverá,
tu sonrisa fue una advertencia
tu sonrisa no volverá.

Soy como el ratón, que vive preocupado,
siempre colgado de cabeza para abajo;
abre los ojos y apretemos fuerte,
que solo soy, un instante fugaz...

Que nunca volverá,
tu sonrisa fue una advertencia
que nunca volverá,
tu sonrisa fue una advertencia
que no puedo olvidar,
por más que lo desee, no soy quien elige
y nunca volverá, tu sonrisa
fue una advertencia, tu sonrisa no volverá.

Escrita por: