Kendi gitti kaldý yüreði
Bu dilsiz kör þarkýda
Yok belli sebebi bu zamansýz gidiþin
Ümitli bir baþlangýçla
Ah ne yazýk soldu çiçeðim
Elimde kaldý bu bahar
Yakmýyor içimi bin gülün kokusu
O mahçup sümbül kadar
Bir sel gibi taþkýndýr þimdi
Yön bulur kendi suyuna
Daðlara varsa bile yorgundur þimdi
Döner kendi yoluna