De koe
De koe is bezig met kalven
Al uren staat ze verdwaasd voor zich uit te staren. Alsof het haar niet aangaat
Onder haar staart hangt de gebroken vruchtblaas glibberig een eindje naar buiten. Af en toe schokken de zware uiers. Gelaten ondergaat ze het
Het is haar derde kalf. Ze graast niet. Ineens schokt haar hele lijf. Ze laat een klagelijk geluid horen. Twee kleine hoeven worden zichtbaar. De boer bindt er een touw omheen. Het touw is vastgemaakt aan een eind touw dat hij overdwars beetpakt. Voorzichtig begint hij te trekken. Zachtjes, harder, even niet
Hij voelt aan het meegeven van de koe wat hij kan doen
Ze beeft
De boer weet dat hij nu kan trekken met al zijn kracht
Daar is de kop: klein, nat, de ogen nog dicht
Het kalf blijft een poosje aan de navelstreng in de wei liggen, dan wordt het van de moeder losgesneden. Moe, geduldig en eeuwenoud likt ze het schoon
De boer gaat naar binnen en drinkt een borrel omdat het een kalf is. Op een stier wordt niet gedronken
Even later graast de koe. Het kalfje staat onzeker op zijn hoge poten
Het begint te wennen aan het licht en zoekt de uiers
Af en toe valt het op de knieen, maar met een ongewoon doorzettingsvermogen richt het zich weer op
Het vindt een soort spreidstand uit, waarmee het zich schrap zet op deze aarde
La vaca
La vaca está en proceso de parir
Lleva horas mirando fijamente hacia adelante, como si no fuera con ella
Bajo su cola cuelga la bolsa amniótica rota, resbaladiza y saliendo un poco hacia afuera. De vez en cuando, sus pesadas ubres tiemblan. Con resignación lo soporta
Es su tercer ternero. No pasta. De repente, todo su cuerpo tiembla. Emite un sonido lastimero. Dos pequeños cascos se hacen visibles. El granjero ata una cuerda alrededor de ellos. La cuerda está sujeta a un extremo que él agarra transversalmente. Comienza a tirar con cuidado. Suavemente, más fuerte, un momento de pausa
Siente en la respuesta de la vaca lo que puede hacer
Ella tiembla
El granjero sabe que ahora puede tirar con toda su fuerza
Ahí está la cabeza: pequeña, húmeda, con los ojos aún cerrados
El ternero yace un rato en el prado atado al cordón umbilical, luego es separado de su madre. Cansada, paciente y ancestralmente, ella lo limpia
El granjero entra y se toma un trago porque es un ternero. En un toro no se bebe
Poco después, la vaca pasta. El ternero se tambalea en sus altas patas
Comienza a acostumbrarse a la luz y busca las ubres
De vez en cuando cae de rodillas, pero con una inusual perseverancia se levanta de nuevo
Inventa una especie de postura de patas abiertas, con la que se afirma en esta tierra