Hardlopen bij het leven
Een goedemiddag. Dit is uw verslaggeefster Gerritsen met een rechtstreekse reportage vanuit het stadion Het Droevig Hart, waar binnen enkele ogenblikken het startschot zal worden gegeven voor de nationale kampioenschappemn "Hardlopen-bij-het-leven"
Ik geef u nog even de deelnemers:
In baan 1: mijn twijfel
In baan 2: mijn eerzucht
In baan 3: mijn geluk
In baan 4: mijn luiheid
In baan 5: mijn afhankelijkheid
In baan 6: mijn onverschilligheid
In baan 7: mijn doodsangst
De tribunes zijn overvol. Er hangt een geladen sfeer in het stadion. En begrijpelijk. Er staat veel op het spel. Alle deelnemers zijn ongeveer van gelijke kracht. Mijn geluk en mijn doodsangst zijn op papier favoriet voor de eindzege, maar mijn twijfels en mijn luiheid kunnen in een beslissend stadium vaak de sterksten blijken, terwijl mijn eerzucht en vooral mijn onverschillig
heid voor een verrassing kunnen zorgen
Het wordt nu doodstil in het stadion
"Op uw plaatsen"... en dat is jammer: een valse start
Mijn eerzucht is net iets te vroeg weg
Begrijpelijke zenuwen, zullen we maar zeggen
Er wordt opnieuw gestart
En dit keer zijn de lopers goed weg
Het gaat meteen al hard, het gaat zeer hard
Es even kijken. Dat is niet zo makkelijk te zien van hier uit, maar
Ja! Het is duidelijk: mijn geluk neemt de leiding. Op de voet gevolgd door mijn doodsangst. Vlak daarachter mijn twijfel en mijn onverschilligheid. Mijn onafhankelijkheid valt iets terug en voert nu op het tweede plan een verbitterde strijd met mijn luiheid
In baan 2 komt mijn eerzucht opzetten. Gaat mijn afhankelijkheid voorbij, passeert mijn luiheid en probeert met een tussensprint voorbij mijn twijfel te komen
Maar mijn twijfel, zoals altijd in uitmuntende conditie, slaat de aanval in eerste instantie af
Wat een sfeer, wat een spanning, wat een inzet
Dit is sport op z'n best! Op kop nog steeds mijn geluk. Maar mijn doodsangst - de enige zwarte deelnemer - komt nu wel heel dichtbij
In derde positie blijft mijn onverschilligheid hardnekkig volgen
Mijn geluk vecht nu op een lijn met mijn doodsangst. Het zal een kwestie van centimeters worden als dat zo doorgaat
Het gaat hard. Het gaat ontzettend hard
Zou mijn geluk het houden
Nee, dames en heren, hij houdt het niet
Het lijkt of het moordend tempo hem toch te veel geworden is
Heeft mijn geluk zijn eigen krachten toch overschat
We zullen het dadelijk weten. Nog 300 meter
Mijn doodsangst heeft de leiding overgenomen
Het publiek gaat waanzinnig te keer
En dat is ook begrijpelijk. Hun grote favoriet, mijn geluk, mag niet verliezen
MIJN GELUK! MIJN GELUK! MIJN GELUK
Een hartverwarmend meeleven. Dat moet helpen! Dat moet kracht geven
Mijn doodsangst heeft nog steeds de leiding
Misschien dat het beeld in de huiskamer iets vertekent, maar de voorsprong is zeker een paar meter
Mijn geluk lijkt aangeslagen en wordt in tweede positie nu zelfs bedreigd door mijn twijfel
De andere deelnemers zijn ver teruggevallen en hebben het niet kunnen volgen. Ook mijn onverschilligheid moet afhaken
De grote vraag op dit moment is of mijn geluk nog genoeg reserves heeft om terug te komen. En hoe sterk in deze eindfase van de strijd mijn doodsangst zal blijken te zijn
Nog ongeveer honderd meter te gaan. Er kan nog van alles gebeuren
EN DIT IS ONGELOFELIJK
Met een kracht, die niemand meer voor mogelijk had gehouden, komt mijn geluk in de laatste bocht - helemaal buiten om - naar voren
Heeft mijn twijfel definitief afgeschud en bedreigt mijn doodsangst
Zou hij het halen
Zou hij het toch halen
Het is een gevecht op leven en dood
Beide lopers praktisch naast elkaar op het laatste rechte stuk
Mijn geluk nog steeds iets achter mijn doodsangst
Mijn geluk gelíjk aan mijn doodsangst
Mijn geluk wínt van mijn doodsangst
Mijn geluk gaat als eerste over de finish
Een wereldrecord
Mijn geluk is het snelst
Mijn geluk is het snelst
Mijn geluk is het snelst... voorbij
Correr en la vida
Buenas tardes. Esta es su reportera Gerritsen con una transmisión en vivo desde el estadio El Corazón Triste, donde en unos momentos se dará el pistoletazo de salida para el campeonato nacional 'Correr-en-la-vida'.
Permítanme presentarles a los participantes:
En la pista 1: mis dudas
En la pista 2: mi ambición
En la pista 3: mi felicidad
En la pista 4: mi pereza
En la pista 5: mi dependencia
En la pista 6: mi indiferencia
En la pista 7: mi miedo a la muerte
Las gradas están abarrotadas. Hay una atmósfera cargada en el estadio. Y es comprensible. Mucho está en juego. Todos los participantes son más o menos igual de fuertes. Mi felicidad y mi miedo a la muerte son los favoritos en papel para la victoria final, pero mis dudas y mi pereza pueden resultar ser los más fuertes en un momento decisivo, mientras que mi ambición y sobre todo mi indiferencia pueden dar una sorpresa.
Ahora reina el silencio en el estadio.
'¡A sus marcas!'... y qué lástima: una salida en falso.
Mi ambición se adelantó un poco demasiado pronto.
Nervios comprensibles, podríamos decir.
Se vuelve a dar la salida.
Y esta vez los corredores salen bien.
Ya desde el principio van fuerte, muy fuerte.
Es difícil ver desde aquí, pero
¡Sí! Es claro: mi felicidad toma la delantera. Seguida de cerca por mi miedo a la muerte. Justo detrás están mis dudas y mi indiferencia. Mi dependencia retrocede un poco y ahora libra una batalla encarnizada en segundo plano con mi pereza.
En la pista 2, mi ambición avanza. Supera a mi dependencia, rebasa a mi pereza e intenta adelantar a mis dudas con un sprint intermedio.
Pero mis dudas, siempre en excelente condición, rechazan el ataque en primera instancia.
¡Qué atmósfera, qué tensión, qué entrega!
¡Esto es deporte en su mejor momento! En cabeza sigue mi felicidad. Pero mi miedo a la muerte - el único participante negro - se acerca mucho ahora.
En tercer lugar, mi indiferencia sigue persistentemente.
Mi felicidad ahora lucha codo a codo con mi miedo a la muerte. Será cuestión de centímetros si continúa así.
Va fuerte. Va extremadamente fuerte.
¿Podrá mi felicidad mantenerse?
No, damas y caballeros, no lo logra.
Parece que el ritmo asesino finalmente le ha pasado factura.
¿Habrá sobreestimado mi felicidad sus propias fuerzas?
Lo sabremos enseguida. Quedan 300 metros.
Mi miedo a la muerte ha tomado la delantera.
El público enloquece.
Y es comprensible. Su gran favorito, mi felicidad, no puede perder.
¡MI FELICIDAD! ¡MI FELICIDAD! ¡MI FELICIDAD!
Un apoyo conmovedor. ¡Eso debe ayudar! ¡Eso debe dar fuerzas!
Mi miedo a la muerte sigue liderando.
Quizás la imagen en la sala de estar distorsione un poco, pero la ventaja es sin duda de varios metros.
Mi felicidad parece afectada y ahora es amenazada en segundo lugar incluso por mis dudas.
Los demás participantes han quedado muy rezagados y no han podido seguir el ritmo. Incluso mi indiferencia debe retirarse.
La gran pregunta en este momento es si mi felicidad aún tiene suficientes reservas para recuperarse. Y qué tan fuerte será mi miedo a la muerte en esta fase final de la competencia.
Quedan aproximadamente cien metros. Todavía puede pasar de todo.
Y ESTO ES INCREÍBLE.
Con una fuerza que nadie hubiera imaginado, mi felicidad surge en la última curva - por fuera - hacia adelante.
¿Logrará hacerlo?
¿Logrará hacerlo después de todo?
Es una lucha a vida o muerte.
Ambos corredores prácticamente al lado en la recta final.
Mi felicidad aún un poco detrás de mi miedo a la muerte.
Mi felicidad iguala a mi miedo a la muerte.
Mi felicidad vence a mi miedo a la muerte.
Mi felicidad cruza la meta en primer lugar.
Un récord mundial.
Mi felicidad es la más rápida.
Mi felicidad es la más rápida.
Mi felicidad es la más rápida... adelante