Het appelboompje
Staat in de wei tussen de schapen
Lentebloesemt, zomervrucht
Dan herfst het en bijna gelaten
Ontdoet het zich van 't laatste blad
Het is niet bang voor winterslapen
Heeft van nature in de gaten
Dat verlies van bloesem, blaad'ren
Beloond wordt met een nieuw ontwaken
Ik wou dat ik dat had
El manzanito
En el campo entre las ovejas
Florece en primavera, fructifica en verano
Luego llega el otoño y casi resignado
Se despoja de la última hoja
No teme hibernar
Tiene naturalmente presente
Que la pérdida de flores y hojas
Es recompensada con un nuevo despertar
Ojalá yo tuviera eso