Unha Noite Na Eira do Trigo

Unha noite na eira do trigo
Ó refrexo do branco luar
Unha nena choraba sin trégolas
Os desdés dun ingrato galán

I a coitada entre queixas decía
Xa no mundo non teño a ninguén
Vou morrer e non ven os meus ollos
Os olliños do meu doce ben

Os seus ecos de malencolía
Camiñaban nas alas do vento
I o lamento repetía
Vou morrer e non ven o meu ben

Lonxe dela de pé sobre a popa
Dun aleve negreiro vapor
Emigrando camiño de américa
Vai o probe e infeliz amador

I ó mirar as xentís anduriñas
Cara a terra que deixa cruzar
Quen pudera dar volta pensaba
Quen pudera convosco voar

Mais as aves e o buque fuxían
Sin ouir seus amargos lamentos
Solo os ventos repetían
Quen pudera convosco voar

Lairaraira

Noites craras de aromas e lúa
Desde entón que tristeza en vós hai
Pros que viron chorar unha nena
Pros que viron un barco marchar

Dun amor celestial verdadeiro
Quedou solo de bágoas a proba
Unha cova nun outeiro
I un cadavre no fondo do mar

Una Noche en el Era del Trigo

Una noche en el era del trigo
Al reflejo del blanco luar
Una niña lloraba sin cesar
Las desdichas de un ingrato galán

Y la pobre entre quejas decía
Ya en el mundo no tengo a nadie
Voy a morir y no ven mis ojos
Los ojitos de mi dulce bien

Sus ecos de melancolía
Caminaban en las alas del viento
Y el lamento repetía
Voy a morir y no viene mi bien

Lejos de ella de pie sobre la popa
De un artero negrero vapor
Emigrando camino de América
Va el pobre e infeliz amante

Y al mirar las gentiles golondrinas
Cruzando hacia la tierra que deja atrás
Quién pudiera dar vuelta pensaba
Quién pudiera volar con vosotras

Pero las aves y el barco huían
Sin oír sus amargos lamentos
Solo los vientos repetían
Quién pudiera volar con vosotras

Lairaraira

Noches claras de aromas y luna
Desde entonces qué tristeza en vosotras hay
Para aquellos que vieron llorar a una niña
Para aquellos que vieron partir un barco

De un amor celestial verdadero
Quedó solo de lágrimas la prueba
Una cueva en una colina
Y un cadáver en el fondo del mar

Composição: