Volveremos a Juntarnos
Días tristes, nos cuesta estar muy solos
Buscamos mil maneras de vencer la estupidez
Meses grises, es tiempo de escondernos
Tal vez sea la forma de encontrarnos otra vez
Pero son las ocho y has salido a aplaudir a tu ventana
Me dan ganas de llorar
Al vernos desde lejos tan unidos, empujando al mismo sitio
Solo queda un poco más
Volveremos a juntarnos, volveremos a brindar
Un café queda pendiente en nuestro bar
Romperemos ese metro de distancia entre tú y yo
Ya no habrá una pantalla entre los dos
Ahora es tiempo de pensar y ser pacientes
Confiar más en la gente, ayudar a los demás
Mientras tanto otros cuidan los pacientes
Un puñado de valientes, que hoy tampoco dormirán
Pero son las ocho y has salido a aplaudir a tu ventana
Me entran ganas de llorar
Al vernos desde lejos tan unidos, empujando al mismo sitio
Solo queda un poco más
Volveremos a juntarnos, volveremos a brindar
Un café queda pendiente en nuestro bar
Romperemos ese metro de distancia entre tú y yo
Ya no habrá una pantalla entre los dos
Y después de pasar la cuarentena
Habremos hecho un puente que unirá
Mi puerta al empezar la primavera
Y la tuya, que el verano me traerá
Volveremos a juntarnos, volveremos a brindar
Un café queda pendiente en nuestro bar
Romperemos ese metro de distancia entre tú y yo
Ya no habrá una pantalla entre los dos
We Zullen Weer Samenkomen
Treurige dagen, het is moeilijk om alleen te zijn
We zoeken naar duizend manieren om de domheid te overwinnen
Grijze maanden, het is tijd om ons te verstoppen
Misschien is dat de manier om elkaar weer te vinden
Maar het is acht uur en je bent naar je raam gegaan om te klappen
Ik krijg de neiging om te huilen
Als ik ons van een afstand zie, zo verbonden, duwend naar dezelfde plek
Er is nog maar een beetje meer over
We zullen weer samenkomen, we zullen weer proosten
Een koffie staat nog open in onze bar
We breken die meter afstand tussen jou en mij
Er zal geen scherm meer zijn tussen ons twee
Nu is het tijd om na te denken en geduldig te zijn
Meer vertrouwen in de mensen, anderen helpen
Ondertussen zorgen anderen voor de patiënten
Een handvol dappere mensen, die ook vandaag niet zullen slapen
Maar het is acht uur en je bent naar je raam gegaan om te klappen
Ik krijg de neiging om te huilen
Als ik ons van een afstand zie, zo verbonden, duwend naar dezelfde plek
Er is nog maar een beetje meer over
We zullen weer samenkomen, we zullen weer proosten
Een koffie staat nog open in onze bar
We breken die meter afstand tussen jou en mij
Er zal geen scherm meer zijn tussen ons twee
En na de quarantaine
Zullen we een brug hebben gebouwd die zal verbinden
Mijn deur als de lente begint
En die van jou, die de zomer me zal brengen
We zullen weer samenkomen, we zullen weer proosten
Een koffie staat nog open in onze bar
We breken die meter afstand tussen jou en mij
Er zal geen scherm meer zijn tussen ons twee