Dejé de Amar (part. Don Felipe Muñiz)
Si, es seguro que no pienso como antes lo hacía en ti
Pues mi vida está tan llena de detalles y mil cosas
Que me obligan a olvidarte sin saber
Que fuiste tú esa mujer que amé
¡Ay! Pero hoy, te has cruzado en un camino
Que mi mente encontró
Añorando sus recuerdos, que me incitaron al amor
Y descubro entre las cosas que dejaste ya de ser
Esa mujer que amé
Y descubro con tristeza, que ha cambiado mi pensar
Y que soy un hombre solo, que ahora vive por vivir
Que no encuentra el placer, ni en la caricia, ni en el beso
Porque dejo de amar
Dejé de ser, ese poeta enamorado
Que llenó la vida de poesías y mil versos
Ese romántico sincero, que un día por amor
Dijo: Mujer, te quiero, dijo: Mujer te quiero
Sí, que el tiempo va pasando lentamente y sin piedad
Se lleva los recuerdos, ya no hay tanto para dar
Y descubro nuevamente que mi vida no es igual
Porque dejé de amar
Descubro con tristeza, que ha cambiado mi pensar
Y que soy un hombre solo, que ahora vive por vivir
Que no encuentra el placer, ni en la caricia, ni en el beso
Porque dejó de amar
Dejé de ser, ese poeta enamorado
Que llenó la vida de poesías y mil versos
Ese romántico sincero, que un día por amor
Dijo: Mujer, te quiero, dijo: Mujer te quiero
Dijo: Mujer te quiero
Dijo: Mujer te quiero
Dejé de Amar
Ja, het is zeker dat ik niet meer denk zoals ik vroeger deed aan jou
Want mijn leven is zo vol met details en duizend dingen
Die me dwingen je te vergeten zonder te weten
Dat jij die vrouw was die ik heb liefgehad
Oh! Maar vandaag ben je op een pad gekomen
Dat mijn geest heeft gevonden
Verlangend naar de herinneringen, die me aanzetten tot de liefde
En ik ontdek tussen de dingen dat je niet meer bent
Die vrouw die ik heb liefgehad
En ik ontdek met verdriet, dat mijn denken is veranderd
En dat ik een alleenstaande man ben, die nu leeft om te leven
Die geen plezier vindt, noch in de aanraking, noch in de kus
Omdat ik ben gestopt met liefhebben
Ik ben gestopt met zijn, die verliefde dichter
Die het leven vulde met poëzie en duizend verzen
Die oprechte romanticus, die op een dag uit liefde
Zei: Vrouw, ik hou van je, zei: Vrouw, ik hou van je
Ja, de tijd gaat langzaam en zonder genade voorbij
Neem de herinneringen mee, er is niet veel meer te geven
En ik ontdek opnieuw dat mijn leven niet hetzelfde is
Omdat ik ben gestopt met liefhebben
Ik ontdek met verdriet, dat mijn denken is veranderd
En dat ik een alleenstaande man ben, die nu leeft om te leven
Die geen plezier vindt, noch in de aanraking, noch in de kus
Omdat ik ben gestopt met liefhebben
Ik ben gestopt met zijn, die verliefde dichter
Die het leven vulde met poëzie en duizend verzen
Die oprechte romanticus, die op een dag uit liefde
Zei: Vrouw, ik hou van je, zei: Vrouw, ik hou van je
Zei: Vrouw, ik hou van je
Zei: Vrouw, ik hou van je