A Pele Que Há Em Mim
Quando o dia entardeceu
E o teu corpo tocou
Num recanto do meu
Uma dança acordou
E o sol apareceu
De gigante ficou
Num instante pecou
O sereno do céu
E a calma aguarda lugar em mim
O desejo a contar segundo o fim
Foi num ar que te deu
E o teu canto mudou
E o teu corpo no meu
Uma trança arrancou
E o sangue arrefeceu
E o meu pé aterrou
Minha voz sussurrou
O meu sonho morreu
(Refrão #1)
Dá-me mar, o meu rio
Minha calçada
Dá-me um quarto vazio
Da minha casa
Vou deixar-te no fio
Da tua fala
Sobre a pele que há em mim
Tu não sabes nada
Quando o amor se acabou
E o meu corpo esqueceu
O caminho onde andou
Nos recantos do teu
E o luar se apagou
E a noite emudeceu
O frio fundo do céu foi descendo
E ficou
Mas a mágoa não mora mais em mim
Já passou
Desgastei
Pra' lá do fim
É preciso partir
É o preço do amor
Pra' voltar a viver
Já nem sinto o sabor
A suor e pavor
Do teu colo a ferver
Do teu sangue de flor
Já não quero saber
(Refrão #2)
Dá-me mar, o meu rio
A minha estrada
O meu barco vazio
Na madrugada
Vou deixar-te no frio da tua fala
Na vertigem da voz
Quando enfim se cala
De Huid Die In Mij Is
Wanneer de dag ten einde loopt
En jouw lichaam raakte
In een hoekje van de mijne
Een dans werd wakker
En de zon verscheen
Als een reus bleef hij staan
In een oogwenk zondigde hij
De sereniteit van de lucht
En de rust wacht op een plek in mij
De verlangens tellen de seconden tot het einde
Het was in de lucht die jou gaf
En jouw zang veranderde
En jouw lichaam in het mijne
Trok een vlecht los
En het bloed koelde af
En mijn voet landde
Mijn stem fluisterde
Mijn droom stierf
(Refrein #1)
Geef me zee, mijn rivier
Mijn stoep
Geef me een lege kamer
Van mijn huis
Ik laat je achter op de draad
Van jouw woorden
Over de huid die in mij is
Jij weet niets
Wanneer de liefde voorbij is
En mijn lichaam vergat
De weg waar het liep
In de hoeken van de jouwe
En het maanlicht doofde
En de nacht verstomde
De koude diepte van de lucht daalde neer
En bleef hangen
Maar de pijn woont niet meer in mij
Het is voorbij
Ik heb versleten
Voorbij het einde
Het is nodig om te vertrekken
Het is de prijs van de liefde
Om weer te kunnen leven
Ik voel de smaak niet meer
Van zweet en angst
Van jouw schoot die kookt
Van jouw bloedsmaak
Ik wil het niet meer weten
(Refrein #2)
Geef me zee, mijn rivier
Mijn weg
Mijn lege boot
In de vroege ochtend
Ik laat je achter in de kou van jouw woorden
In de duizeling van de stem
Wanneer het eindelijk zwijgt