Anstataŭ Letero
Kurta revido ĉe la pordo de l' somero
Kaj kiel ĉiam vi malfruis
Ni bezonis por momento revivigi
La revon kiun mi detruis
Ĉu vi aŭdas min nun?
Min ne mankas la malcerto sed min mankas la leĝer'
Kaj la voĉo de tener'
Ĉiutage dum la jaroj mi pensadis pri vi, ĉu
Vi ankaŭ pensas pri mi plu?
Ĉu mi ne agas laŭ mia aĝo?
Ĉu mi silentas pro malkuraĝo?
Ĉu mia voĉo malaperas en la bru'?
Ĉu la distanco transireblas por ni du?
Min ne mankas la malcerto sed min mankas la leĝer'
Kaj la voĉo de tener'
Ĉiutage dum la jaroj mi pensadis pri vi, ĉu
Vi ankaŭ pensas pri mi plu?
Jes mi ripetas min, kaj eluziĝis la tem'
Se vi pardonis min, ĉu mi pardonos min mem?
Min ne mankas la malcerto sed min mankas la leĝer'
Kaj la voĉo de tener'
Ĉiutage dum la jaroj mi pensadis pri vi, ĉu
Vi ankaŭ pensas pri mi plu?
Min ne mankas la malcerto sed min mankas la leĝer'
Kaj la voĉo de tener'
Ĉiutage dum la jaroj mi pensadis pri vi, ĉu
Vi ankaŭ pensas pri mi plu?
En lugar de una carta
Corta reunión en la puerta del verano
Y como siempre llegaste tarde
Necesitábamos revivir por un momento
El sueño que destruí
¿Me escuchas ahora?
No me falta la incertidumbre, pero me falta la ligereza
Y la voz de ternura
Cada día durante los años pensé en ti, ¿tú
También piensas en mí todavía?
¿No actúo según mi edad?
¿Guardo silencio por cobardía?
¿Mi voz desaparece en el ruido?
¿La distancia es superable para nosotros dos?
No me falta la incertidumbre, pero me falta la ligereza
Y la voz de ternura
Cada día durante los años pensé en ti, ¿tú
También piensas en mí todavía?
Sí, me repito, y el tiempo se agota
Si me perdonaste, ¿me perdonaré a mí mismo?
No me falta la incertidumbre, pero me falta la ligereza
Y la voz de ternura
Cada día durante los años pensé en ti, ¿tú
También piensas en mí todavía?
No me falta la incertidumbre, pero me falta la ligereza
Y la voz de ternura
Cada día durante los años pensé en ti, ¿tú
También piensas en mí todavía?