Murió Mi Esperanza
Después de tanto tiempo
La vi tan bella, es una dama
Habíamos terminado
Pero en el alma yo la llevaba
Sus ojos me miraron
Para decirme que no me amaba
Mientras los míos se aguaron
Y mis mejillas fueron mojadas
Su cumpleaños celebraba
Y yo me acerqué hasta su baile
Y vi que su novio la besaba
Yo estuve apunto es desmayarme
Sentí que el mundo se acababa
Solo tuve fuerzas para regresarme
De allí yo me alejé
Mientras que ella con su amor reía
Yo nunca la culpé
Porque lo nuestro ya no existía
La noche conmigo moría
Empezó a caer la madrugada
La aurora nada me decía
Y yo no olvidaba a mi amada
Ella se ha engendrado en mi vida
Y yo para ella soy menos que nada
Yo me he vuelto un bohemio
Ella la misma, es una dama
Vivo por sincelejo
Cantando triste
Con mi guitarra
Yo la sigo queriendo
En mi recuerdo
Ta’ duplicada
Ella siguió su vuelo
Cuál golondrina enamorada
La quiero con toda mi alma
La quiero juro por mi madre
Que estoy como un ave sin alas
Y que sus hijos tienen hambre
Despierto por la madrugada
Y a mí me dan ansias solo de matarme
Y con ella soñé
Sentí caricias de sus manos frías
Muy triste desperté
Salí corriendo a ver si la veía
Y solo me encontré una amiga
Me dijo migue qué te pasa
No destruyas más a tu vida
Porque ella es muy pronto se casa
Sentí que lastimaron mi herida
Y allí lentamente murió mi esperanza
Mijn Hoop Is Gestorven
Na zo'n lange tijd
Zag ik haar zo mooi, ze is een dame
We waren klaar met elkaar
Maar in mijn ziel droeg ik haar
Haar ogen keken naar mij
Om te zeggen dat ze niet van me hield
Terwijl de mijne vochtig werden
En mijn wangen nat waren
Ze vierde haar verjaardag
En ik ging naar haar dansfeest
En zag dat haar vriend haar kuste
Ik was bijna flauwgevallen
Voelde dat de wereld verging
Had alleen de kracht om weg te gaan
Daar ben ik weggegaan
Terwijl zij met haar liefde lachte
Ik heb haar nooit de schuld gegeven
Omdat wat wij hadden niet meer bestond
De nacht stierf met mij
De ochtend brak aan
De dageraad zei niets tegen me
En ik vergat mijn geliefde niet
Zij is in mijn leven verweven
En voor haar ben ik minder dan niets
Ik ben een bohemien geworden
Zij is nog steeds dezelfde, een dame
Ik leef in Sincelejo
Zingend treurig
Met mijn gitaar
Ik blijf van haar houden
In mijn herinnering
Is ze verdubbeld
Zij vervolgde haar vlucht
Als een verliefde zwaluw
Ik hou van haar met heel mijn ziel
Ik hou van haar, ik zweer het op mijn moeder
Dat ik ben als een vogel zonder vleugels
En dat haar kinderen honger hebben
Ik word wakker in de vroege ochtend
En ik krijg alleen de drang om mezelf te doden
En met haar droomde ik
Voelde de aanraking van haar koude handen
Heel verdrietig werd ik wakker
Rende naar buiten om te zien of ik haar zag
En vond alleen een vriendin
Ze zei: 'Migue, wat is er aan de hand?
Verwoest je leven niet verder
Want zij trouwt heel snel'
Ik voelde dat mijn wond werd geraakt
En daar stierf langzaam mijn hoop.