Luo Nahka Luo Sisus
Työnnän pääni puunkoloon, huudan voimien takaa
Huuto itkua, itkussa naurua, tunnen kehoni liikkeet
Mielen muurit ja toimen rajat, taipuu tahtoni lihani vaateisiin
Elän ihmisiksi, ihmettelen eläimenä
Suurin kysymys edelleen miksi
Kadotkoon taito
Taito kysyä tekojen hintaa
Tahdon vain olla ja hengittää
Anna sanan kadota huulilta, lain hävitä paperilta
En käänny taakse katsomaan
Riistän pelolta avaimet, kaadan valtaistuimet
Suistan mieleni viholliset
Mitä sillä voitan, mitä sillä saan
Jos kättelyn laistan, nuuhkin sen sijaan
Unohdan aivot ja keskityn sydämeen
Tunnen järkeni kyllä, vaan poissaolollaan
Vaisto itseään tykö tekee, siispä saa
Tietoni taidoille sijaa antaa
Riistän pelolta avaimet, kaadan valtaistuimet
Suistan mieleni viholliset
Kaikotkoon pelko kauas
Kaikotkoon
Crea Cuero, Crea Coraje
Empujo mi cabeza en el agujero del árbol, grito con todas mis fuerzas
Grito llanto, risas en el llanto, siento los movimientos de mi cuerpo
Los muros de la mente y los límites de la acción, mi voluntad se dobla en la ropa de mi carne
Vivo como humanos, me maravillo como animal
La mayor pregunta sigue siendo por qué
Que se pierda la habilidad
La habilidad de preguntar el precio de las acciones
Solo quiero ser y respirar
Deja que la palabra desaparezca de los labios, que la ley desaparezca del papel
No miro hacia atrás
Le quito las llaves al miedo, derribo los tronos
Derroco a los enemigos de mi mente
¿Qué gano con eso, qué obtengo?
Si evito el apretón de manos, lo huelo en su lugar
Olvido el cerebro y me concentro en el corazón
Siento mi razón, pero está ausente
El instinto se acerca a sí mismo, por lo tanto
Mi conocimiento da espacio para las habilidades
Le quito las llaves al miedo, derribo los tronos
Derroco a los enemigos de mi mente
Que el miedo desaparezca lejos
Que desaparezca