Oda a Hans Gamarra
Me dibujare tus brazos
Me dibujare tus pies
Y le pondré sandalias a tus pasos
Para que me guíen esta vez
Y si tú me dices que ya lo has pensado
Que te has olvidado de tu orgullo
Y que quieres volver conmigo
Que no soy tan poco hombre como me dijiste
Yo te esperaré
Pero sabes muy bien que no soy el mismo
Que abandonaste ahora estudio
Gestión empresarial en un instituto
Muy punker así que ya te vas a enterar
Yo tengo más amigos en el facebook
Que norecomendable tiene fans
Yo tengo mi amiga que se llama ana
Ella me hace una tarifa todos los días plana
No tengo que pagarle intereses
No me sube remedios caseros ni estupideces al facebook
No me dice que me ama, amorcito, gordito
Y todas esas cositas bonitas ridículas que me decías
Estamos como cuando hans gamarra componía
Pensando que era daniel o el raez
Yo me voy pa' alemania ya te olvidé
Esta vez teresa bucsor me dirás que hacer
Me dirá que ella va dormir conmigo
No mirara mis defectos, se dormirá conmigo
Despertará en la mañana, preguntará si he comido
Y tú me mirarás contento
Sonreiré en las fotos del facebook
No te preocupes, no te eliminaré
No tendrás más castigo que ser tú mismo
Que así que seguiré al maestro
Así que simplemente no me voy a despedir
Yo sé que te dije adiós pero en el fondo
La que se quería ir eras tú y no yo
Eras tú y no yo
Dime que harás los domingos
Dime que harás sin tu cariño
El que te daba yo
Yo sé que soy muy poco hombre
Me lo dices tan a menudo
Que ves que cuando me miro al espejo
Me siento tan desnudo y no veo más
Que tu indiferencia
Tus complejos de madre soltera
Tus ratos desnudos
Tus tardes cualquiera
Anticuchos en pachacamac
Esta vez yo voy a pagar
Te lo juro, ya no te pedí china
Para el desayuno
Se acabó el ponche de haba
Desde mañana yogurt y pura ensalada
Y cuando saques tu título
Y te cases con alguien que te haga feliz
Y te abandone como a mí
Y te digan tantas cosas que no vienen al caso
No hay explicaciones que salven el amor
Cuando está roto en pedazos
Háblame, dime que has hecho este fin de mes
Con que excusa vendrás?
Me dirás otra vez que te entregue
Ahora que no hay nada que entregar
Que inventarás?
Me dirás que te devuelva los abrazos
Los te quiero y el amor
Pero tú sabes tan bien como yo
Que seguimos sobrando
Que lo mejor fue dejarnos
Total hay más gente en el mundo
De ahora en adelante no pienso llorar
Ode aan Hans Gamarra
Ik zal je armen tekenen
Ik zal je voeten tekenen
En ik zal sandalen aan je stappen doen
Zodat ze me deze keer leiden
En als je me zegt dat je erover nagedacht hebt
Dat je je trots vergeten bent
En dat je weer bij me wilt zijn
Dat ik niet zo'n watje ben als je zei
Ik zal op je wachten
Maar je weet heel goed dat ik niet meer dezelfde ben
Die je verliet, nu studeer ik
Bedrijfsmanagement aan een instituut
Heel punk, dus je gaat het merken
Ik heb meer vrienden op Facebook
Dan Norecomendable fans heeft
Ik heb een vriendin die Ana heet
Zij maakt elke dag een platte prijs voor me
Ik hoef haar geen rente te betalen
Ze stuurt me geen huisremedies of onzin op Facebook
Ze zegt niet dat ze van me houdt, schatje, dikkerd
En al die schattige, belachelijke dingen die je zei
We zijn zoals toen Hans Gamarra componeerde
Denkend dat hij Daniel of Raez was
Ik ga naar Duitsland, ik ben je al vergeten
Deze keer zal Teresa Bucsor me zeggen wat te doen
Ze zal zeggen dat ze bij me komt slapen
Ze zal mijn tekortkomingen niet zien, ze zal bij me in slaap vallen
Ze zal 's ochtends wakker worden, vragen of ik gegeten heb
En jij zult me blij aankijken
Ik zal glimlachen op de foto's van Facebook
Maak je geen zorgen, ik zal je niet verwijderen
Je hebt geen andere straf dan jezelf zijn
Dus ik blijf de meester volgen
Dus ik ga me gewoon niet afscheiden
Ik weet dat ik je vaarwel zei, maar diep van binnen
Degene die weg wilde was jij en niet ik
Jij was het en niet ik
Zeg me wat je op zondag gaat doen
Zeg me wat je zonder mijn liefde gaat doen
Die ik je gaf
Ik weet dat ik een watje ben
Je zegt het zo vaak
Dat je ziet dat als ik in de spiegel kijk
Ik me zo naakt voel en niet meer zie
Dan jouw onverschilligheid
Jouw complexen van alleenstaande moeder
Jouw blote momenten
Jouw willekeurige middagen
Anticuchos in Pachacamac
Deze keer ga ik betalen
Ik zweer het, ik vroeg je al niet om China
Voor het ontbijt
De bonenpunch is voorbij
Vanaf morgen alleen yoghurt en pure salade
En wanneer je je diploma haalt
En met iemand trouwt die je gelukkig maakt
En je verlaat zoals ik
En ze zeggen zoveel dingen die er niet toe doen
Er zijn geen uitleggen die de liefde redden
Als het in stukken gebroken is
Praat met me, vertel me wat je dit einde van de maand hebt gedaan
Met welke smoes kom je?
Zeg je weer dat ik je moet geven
Nu er niets meer te geven is
Wat ga je verzinnen?
Zeg je dat ik je de knuffels moet teruggeven
De 'ik hou van je' en de liefde
Maar je weet net zo goed als ik
Dat we overbodig zijn
Dat het beste was om elkaar te laten gaan
Totaal, er zijn meer mensen in de wereld
Voortaan denk ik niet meer te huilen