Manifesto #1 - A Rua Cercada Por Divisão (part. Real Fubá e MC Poze do Rodo)
(E-e-ei, Elow)
(It's Alwin)
Assim, ó
A rua cercada por divisão
Menorzin faz sinal de facção
Cabelo vermelho, porque nós tá se matando
Enquanto esses filha da puta tá dormindo numa mansão
Um menor de fuzil é crítica social
Por que, ao invés de matar, vocês não dá estudo?
Ontem no morro, mais uma mãe de luto
E esses filha da puta tão rindo na nossa cara
Se botar na ponta do lápis
A caneta mata mais do que o fuzil
Por isso eu carrego ódio nas minhas frases
E uma hora eles vão ter que me escutar
(E aí, Fubá?) uh, uh
Se eu falar que eu gosto da polícia, eu tô mentindo
Vítima dessa guerra do Estado, foda é que só sangra pro meu lado
Lá na oito não soube brindado, várias arma, pique no free fire
De boné pra trás, puto fumando um baseado
Pensando no mano que eu já perdi com o tempo
Mas isso são coisas de momento, as dores vai com o tempo
Tu sabe que o menorzin tem talento
Menor que nunca teve nada puto na esquina
Fumando da forte saudade dos meus cria
Até tem uns manin privado, mas é a vida
Diário de um menor, relato de um cria
E se eu falar que eu tô boladão na esquina
E se eu falar que o crime foi minha saída
E se eu falar que eu aprendi na escola da vida
Que no meio de ninguém não se desmerece um cria
Pelo plantão com os cria, sempre faço a vibe
Pela selva, tô sempre acelerando de nave
Essa mina me ligou hoje, quer mais tarde
Pedindo TBT do que rolou no baile
Sentando por cima, tá na onda
Jogando pros cria na onda do Black Lança
Ritminho da selva e a tua bunda balança
Quer brotar na base, mas, novinha, não explana
No final de tudo, ela fala que me ama
Um menor de fuzil é crítica social
Por que, ao invés de matar, vocês não dá estudo?
Ontem no morro, mais uma mãe de luto
E esses filha da puta tão rindo na nossa cara
Se botar na ponta do lápis
A caneta mata mais do que o fuzil
Por isso eu carrego ódio nas minhas frases
E uma hora eles vão ter que me escutar
O peso amargo de perder uma luta
O choro de uma mãe a favela toda escuta
Nas cores do Brasil tá faltando uma cor
Vermelho, que era do sangue do morador
O Estado tava só fazendo o seu trabalho
Matando um inocente lá no Santo Amaro
Depois cês vão falar que o problema sou eu
Mas as armas que aqui tem foi vocês que vendeu
Diz que eu sou novinho e já rodei o artigo 12
Fala da minha pose como se não tivesse cometido erro algum
É que eles comemora quando a favela chora, eu
Só vou aceitar minha vitória quando o pobre parar de morrer
É que eles comemora quando a favela chora, eu
Só vou aceitar minha vitória quando o pobre parar de sofrer
Um menor de fuzil é crítica social
Por que, ao invés de matar, vocês não dá estudo?
Ontem no morro, mais uma mãe de luto
E esses filha da puta tão rindo na nossa cara
Se botar na ponta do lápis
A caneta mata mais do que o fuzil
Por isso eu carrego ódio nas minhas frases
E uma hora eles vão ter que me escutar
Manifest #1 - De Straat Omringd Door Verdelen
(E-e-ei, Elow)
(Het is Alwin)
Zo, luister
De straat omringd door verdelen
Kleinere maakt een teken van de bende
Rood haar, omdat we elkaar aan het afmaken zijn
Terwijl die klootzakken in een villa liggen te slapen
Een jongen met een geweer is sociale kritiek
Waarom, in plaats van te doden, geven jullie geen onderwijs?
Gisteren op de heuvel, weer een moeder in rouw
En die klootzakken lachen ons in ons gezicht uit
Als je het op papier zet
De pen doodt meer dan het geweer
Daarom draag ik haat in mijn zinnen
En op een dag moeten ze naar me luisteren
(En hoe, Fubá?) uh, uh
Als ik zeg dat ik van de politie hou, dan lieg ik
Slachtoffer van deze oorlog van de staat, kut is dat het alleen maar bloedt aan mijn kant
Daar op de acht, niet gewapend, veel wapens, net als in free fire
Met een pet achterstevoren, rookt een joint
Denkt aan de maat die ik in de loop der tijd ben kwijtgeraakt
Maar dat zijn dingen van het moment, de pijn gaat met de tijd
Je weet dat de jongen talent heeft
Een jongen die nooit iets had, staat op de hoek
Rookt de sterke herinnering aan mijn vrienden
Er zijn zelfs wat vrienden in de gevangenis, maar dat is het leven
Dagboek van een jongen, verhaal van een vriend
En als ik zeg dat ik me kut voel op de hoek
En als ik zeg dat de misdaad mijn uitweg was
En als ik zeg dat ik leerde op de school van het leven
Dat je in het midden van niemand een vriend niet moet onderschatten
Bij de dienst met de vrienden, maak ik altijd de vibe
Door de jungle, ik ben altijd aan het racen met de auto
Dit meisje belde me vandaag, wil vanavond meer
Vraagt om TBT van wat er op het feest gebeurde
Zittend bovenop, ze is in de flow
Gooi het naar de vrienden in de vibe van Black Lança
Ritme van de jungle en je kont beweegt
Wil bij de basis komen, maar, schatje, laat het niet merken
Aan het eind van alles zegt ze dat ze van me houdt
Een jongen met een geweer is sociale kritiek
Waarom, in plaats van te doden, geven jullie geen onderwijs?
Gisteren op de heuvel, weer een moeder in rouw
En die klootzakken lachen ons in ons gezicht uit
Als je het op papier zet
De pen doodt meer dan het geweer
Daarom draag ik haat in mijn zinnen
En op een dag moeten ze naar me luisteren
Het bittere gewicht van het verliezen van een strijd
De tranen van een moeder, de hele favela hoort het
In de kleuren van Brazilië ontbreekt een kleur
Rood, dat was het bloed van de bewoners
De staat deed gewoon zijn werk
Doodde een onschuldige daar in Santo Amaro
Daarna gaan jullie zeggen dat ik het probleem ben
Maar de wapens die hier zijn, hebben jullie verkocht
Zeg dat ik nog jong ben en al de wet heb overtreden
Praat over mijn houding alsof ik geen enkele fout heb gemaakt
Het is dat ze vieren als de favela huilt, ik
Zal mijn overwinning pas accepteren als de armen stoppen met sterven
Het is dat ze vieren als de favela huilt, ik
Zal mijn overwinning pas accepteren als de armen stoppen met lijden
Een jongen met een geweer is sociale kritiek
Waarom, in plaats van te doden, geven jullie geen onderwijs?
Gisteren op de heuvel, weer een moeder in rouw
En die klootzakken lachen ons in ons gezicht uit
Als je het op papier zet
De pen doodt meer dan het geweer
Daarom draag ik haat in mijn zinnen
En op een dag moeten ze naar me luisteren