Tinc Un Blau Brut D'Abril Eixut
Tinc un blau brut d’abril eixut
La tempesta ha passat I no surt el sol
Oh, déus doneu-me la pau!
La lluna fosca ha jugat amb el meu amor
I sento que el mal no el puc oblidar
Passen els dies I ell ve sempre amb mi
No puc odiar allò que més estimo
El meu cor és generós
Però tinc l’orgull malferit
No sé si el podré curar
Que difícil és perdonar
Que difícil oblidar
Dins meu el cor I l’orgull
M’estan deixant desert
No m’és possible de no estar despert
El neguit és més fort que el cansament
Despert I tant lluny de mi…
Enceto el camí del llit
D’un llit trist I sol
Ple de neguit, trencat
Ple d’ira I foll
La lluna és gran I sento
Com la meva ànima es fon
I mor a poc a poc
Regalimant suaument sobre el meu cor
Tengo un azul sucio de abril seco
Tengo un azul sucio de abril seco
La tormenta ha pasado y no sale el sol
Oh, dioses, ¡dadme la paz!
La luna oscura ha jugado con mi amor
Y siento que el mal no puedo olvidarlo
Pasando los días y él siempre viene conmigo
No puedo odiar lo que más amo
Mi corazón es generoso
Pero tengo el orgullo herido
No sé si podré curarlo
Qué difícil es perdonar
Qué difícil olvidar
Dentro de mí el corazón y el orgullo
Me están dejando desierto
No es posible no estar despierto
La angustia es más fuerte que el cansancio
Despierto y tan lejos de mí...
Empiezo el camino de la cama
De una cama triste y sola
Llena de angustia, rota
Llena de ira y locura
La luna es grande y siento
Cómo mi alma se funde
Y muere poco a poco
Goteando suavemente sobre mi corazón