Gam Tozu ve Dünyanın Ninnisi
Sagopa Verse:
Zaman geriye dönmemek üzere kapını çarpan umursamaz
güvenim dört nala kaçan bir korkak, soğuk ısımı çalar.
Donan yüzüm alevsiz yanar. Kulak rengim pancar
Adımı anar lakırdılar.
Ya Allah!... Garibin başını yaktılar, onlar apse oydular.
Alnıma kabzeyi vurdular, güven evimi yaktılar,
hatrın hasını çaldılar. Yemin olsun duyan kulaklar,
dırdırlardan bıktılar.
hain davran, devran aylak, kıvran ahmak, yürür kervan
ürür it-köpek-çakal-salak-o !...
evet musikim sanattır, dibini beceren attır.
Sagopa stara addır.
İnan bu ayaklara giderek azalır derman.
Önümde melekten bozma şeytan, elinde soğuk tırpan
güneş gözünü açana dek, karabasanla hırpalan
kuma döner dağ olan, tedirgin keloğlan.
talan, bahçe bağ olan, yalan dilimden firak olan.
kalp bağımdan en güzel güldür yazık elimde solan
Rabbim Sago viran, kimi zaman yalnızlık yaman
savursada batıramayacak gemilerimi fırtınan
Nakarat:
Tabutlara sığmayacak kadar intihar var, şeytanın siparişi
dünyanın ninnisi olmuş sirenler, ya RAB bizi özler
Şah damarım attıkça yaşını silerim çeşmin, solar hayat resmin
umut nerdesin,yine bittin nerelere gittin ben seni göremeden?
Kolera Verse:
İlkin sizi tanıştırayım bu sadık devem Gubar-ı Gam
Öpeyim geçsin dizindeki yara dün girdiğimiz savaştan
bir kaç bedevi saldırdı, mübarek oldu bana gazam
hem beni korudu hem gönlümü sadık devem Gubar-ı Gam
Pejmürde etti bizi bu çöl develerin en sadığı
hilal çıktı uyku bastı yok mu çölün sığınağı
devem ağam dedi uzan sırtım eğri ama dayan
sensiz uyku bana haram anca senle manzaram
Gubar-ı Gam Esen'im dedi şurası akrep vadisi
sözleri seni incitmesin meşhurdur onların iğnesi
ağlamaktan kör olmuş onlar yüzünden çöl faresi
iplik ol da süzül onan sen nur onlar zifiri
Vadiye vardık yol kesildi tırmandı Gubar'a elçisi
kulağıma eğilip kulağın kepçe, dişin çarpık deli dedi
kepçe olsa duyar kulak ve bu diş koparır iğneni
yolum uzun gazla Gam bunlar zakkum meyvesi
Geçti aradan zaman sade duyan Rab ve Gam
çölden çorak gönlüm aç bu hasretinle uyuyamam
seni bulmak adına çabam, kumda gezip dolaşmam
ben karanlık bir kasabayım sabrımın adı Gubar-ı Gam
Nakarat:
Tabutlara sığmayacak kadar intihar var, şeytanın siparişi
dünyanın ninnisi olmuş sirenler, ya RAB bizi özler
Şah damarım attıkça yaşını silerim çeşmin, solar hayat resmin
umut nerdesin,yine bittin nerelere gittin ben seni göremeden?
Gam Tozu en de Wereld's Lullaby
Sagopa Verse:
De tijd slaat de deur dicht, zonder terug te keren, onverschillig
mijn vertrouwen is een lafaard die als een gek wegrent, steelt de koude warmte.
Mijn verbrand gezicht brandt zonder vlam. Mijn oren zijn bietkleurig
ze noemen mijn naam in hun geklets.
Oh Allah!... Ze hebben het hoofd van de arme verbrand, ze hebben een abces gegraven.
Ze sloegen de knuppel op mijn voorhoofd, ze hebben mijn huis in brand gestoken,
ze hebben het beste van mijn herinneringen gestolen. Ik zweer het, de oren die horen,
zijn moe van het geklaag.
Verraad, de cyclus is lui, kronkel als een idioot, de karavaan loopt verder
blaft, hond-wolf-jakhals-idiot-o!...
ja, mijn muziek is kunst, degene die het onder controle heeft, is de baas.
Sagopa is een naam.
Geloof me, deze voeten verliezen hun kracht.
Voor me staat een demon, vermomd als een engel, met een koude zeis
tot de zon zijn ogen opent, wordt ik gestraft door de nachtmerrie
verandert in zand, de onzekere kale man.
Plundering, de tuin wordt een leugen, die van mijn tong is losgekomen.
Van mijn hart, de mooiste roos verwelkt in mijn hand.
Mijn Heer, Sago is verwoest, soms is eenzaamheid wreed
zelfs al waait je storm, mijn schepen kunnen niet zinken.
Refrein:
Er is zoveel zelfmoord dat het niet in kisten past, een bestelling van de duivel
sirenes zijn de lullaby van de wereld, oh Heer, missen we ons?
Als mijn hoofdslagader klopt, veeg ik je tranen weg, je leven vervaagt
waar is de hoop, waar ben je weer heen gegaan zonder me te zien?
Kolera Verse:
Laat me je eerst voorstellen aan mijn trouwe kameel Gubar-ı Gam
ik kus je, zodat de wond op je knie van de strijd van gisteren geneest.
Een paar bedoeïenen vielen aan, mijn strijd werd gezegend
het beschermde me en ook mijn hart, trouwe kameel Gubar-ı Gam.
Dit woestijn heeft ons in de steek gelaten, de trouwste van de kamelen
de halve maan kwam op, de slaap overviel me, is er geen schuilplaats in de woestijn?
Mijn kameel zei, leun achterover, mijn rug is krom maar houd vol
zonder jou is slaap voor mij verboden, alleen met jou is het uitzicht mooi.
Gubar-ı Gam, mijn zucht, zei dit is de schorpioenvallei
laat hun woorden je niet kwetsen, hun naald is beroemd.
Ze zijn blind van het huilen door hen, de woestijnmuis
word draad en glijd door, jij bent licht, zij zijn duister.
We bereikten de vallei, de weg werd geblokkeerd, de boodschapper klom naar Gubar
leunde naar mijn oor, je oor is een lepel, je tanden zijn krom, zei hij.
Als het een lepel was, zou het horen, en deze tand zou je naald breken.
Mijn weg is lang, gas Gam, dit zijn de vruchten van de zakkum.
De tijd ging voorbij, alleen de Heer en Gam horen
mijn dorre hart opent zich, ik kan niet slapen van deze heimwee.
Mijn inspanning om jou te vinden, rondzwervend in het zand.
Ik ben een donkere stad, mijn geduld heet Gubar-ı Gam.
Refrein:
Er is zoveel zelfmoord dat het niet in kisten past, een bestelling van de duivel
sirenes zijn de lullaby van de wereld, oh Heer, missen we ons?
Als mijn hoofdslagader klopt, veeg ik je tranen weg, je leven vervaagt
waar is de hoop, waar ben je weer heen gegaan zonder me te zien?