Zulema
Mira al sol y acaríciame
Resplandor que eclipsa al temor
Nuestro amor no es cosa de dos
Mi jardín florece sin ti
Sabes que esperándote
Puedo estar una vida y más
Mi creador porta una obsesión
No elegí yo su religión
Quiero mirarte, quiero besarte
Quero buscarte por todas partes
Quiero cuidarte, quiero ayudarte
Quiero arroparte entre mis brazos
No salga el sol, matices negros
Tu piel no está, sí tu recuerdo
Cristales tintados con sangre de celos
Martirio con velo, nostalgia sin miedo
Los cuervos graznan, mi luz se apoca
Mis lágrimas conservan tu rabia
Muerte que nace, un río que brota
La fuente aguarda tu vil derrota
No salga el sol, matices negros
Tu piel no está, sí tu recuerdo
Cristales tintados con sangre de celos
Martirio con velo, nostalgia sin miedo
Zulema
Kijk naar de zon en aai me
Gloed die de angst overschaduwt
Onze liefde is geen zaak van twee
Mijn tuin bloeit zonder jou
Je weet dat ik op je wacht
Ik kan een leven en meer wachten
Mijn schepper heeft een obsessie
Ik heb zijn religie niet gekozen
Ik wil je zien, ik wil je kussen
Ik wil je overal zoeken
Ik wil voor je zorgen, ik wil je helpen
Ik wil je omarmen in mijn armen
Laat de zon niet opkomen, zwarte tinten
Je huid is er niet, maar je herinnering wel
Gekleurde kristallen met bloed van jaloezie
Marteling met een sluier, nostalgie zonder angst
De kraaien krassen, mijn licht dooft
Mijn tranen bewaren je woede
Dood die geboren wordt, een rivier die opborrelt
De bron wacht op jouw schandelijke nederlaag
Laat de zon niet opkomen, zwarte tinten
Je huid is er niet, maar je herinnering wel
Gekleurde kristallen met bloed van jaloezie
Marteling met een sluier, nostalgie zonder angst