Carmín y Azufre (part. Reality)
No puede el olvido escaparse de ti
Te busco en los rincone' de mi habitación
Me rompiste el corazón el día que te vi
Paseando por la calle con otro cabrón
Escribo esta canción con lo que no te di
Si amarnos fue un juego, perdimos los dos
Debo de estar loco por quererte así
Porque yo sé
Que pedirle amor a tu boca
Es una vida de mala suerte, y me da miedo volver a verte
Que pedirle amor a tu boca
Es condenarnos a la misma historia, pedirle al diablo misericordia
Desde que no me tocas, le falta una nota a mi balada
Y mi boca bebe de la copa envenenada
Y galopa como una puta loca desbocada
Buscándote en la cama equivocada
Y yo sé que en lo que hicimos enloquecimos
Por eso se mueren las flores que no nos dimos
Estoy pensando en lo que fuimos, en los días felices
Y ahora las caricias me parecen cicatrices
Flaca, tú sabe' que yo no conozco la medida
Estoy ante tu puerta suplicando de rodillas
Pidiéndote que vuelvas pa' que beses esta herida
Queriendo que me quiera' porque siempre se me olvida
Que pedirle amor a tu boca
Es una vida de mala suerte, y me da miedo volver a verte
Que pedirle amor a tu boca
Es condenarnos a la misma historia, pedirle al diablo misericordia
Oye, lleva minifalda y lengua de serpiente
Ese labial rojo la queda de muerte (ey)
Tiene un nuevo novio para cada viernes
Pero aquí ojos que no ven, corazón que no siente
Y aunque me digas que me quieres ver (qué va)
Tú no te mereces un estrés constante
Ni hacer fotos en la puerta de los restaurantes
Pero es lo que no te cuentan de ir con un cantante
Había que separarse, hicimos lo correcto
No hay mal que dure cien años, to' lo cura el tiempo
Yo ahora vivo de mi música y de dar conciertos
Pero con las que te escribo te debo un porciento
Que pedirle amor a tu boca
Es una vida de mala suerte, y me da miedo volver a verte
Que pedirle amor a tu boca
Es condenarnos a la misma historia, pedirle al diablo misericordia
Karmijn en Zwavel (ft. Realiteit)
Het vergeten kan niet ontsnappen aan jou
Ik zoek je in de hoekjes van mijn kamer
Je brak mijn hart op de dag dat ik je zag
Wandelend op straat met een andere klootzak
Ik schrijf dit lied met wat ik je niet gaf
Als ons liefhebben een spel was, verloren we allebei
Ik moet wel gek zijn om zo van je te houden
Want ik weet
Dat liefde vragen aan jouw mond
Een leven vol pech is, en ik ben bang je weer te zien
Dat liefde vragen aan jouw mond
Ons veroordelen tot hetzelfde verhaal, de duivel om genade vragen
Sinds je me niet meer aanraakt, mist mijn ballade een noot
En mijn mond drinkt uit de vergiftigde beker
En galoppeert als een dolle hoer zonder teugels
Jou zoekend in het verkeerde bed
En ik weet dat we door wat we deden gek werden
Daarom sterven de bloemen die we niet gaven
Ik denk aan wat we waren, aan de blije dagen
En nu lijken de strelingen op littekens
Dun, je weet dat ik de maat niet ken
Ik sta voor je deur, smekend op mijn knieën
Je vragen om terug te komen zodat je deze wond kust
Verlangend dat je van me houdt, omdat ik het altijd vergeet
Dat liefde vragen aan jouw mond
Een leven vol pech is, en ik ben bang je weer te zien
Dat liefde vragen aan jouw mond
Ons veroordelen tot hetzelfde verhaal, de duivel om genade vragen
Hé, je draagt een minirok en hebt een slangentong
Die rode lippenstift staat je dodelijk goed (ey)
Je hebt een nieuwe vriend voor elke vrijdag
Maar hier geldt: ogen die niet zien, hart dat niet voelt
En ook al zeg je dat je me wilt zien (nee)
Verdien je geen constante stress
Of foto's maken voor de restaurants
Maar dat is wat ze je niet vertellen over het omgaan met een zanger
We moesten uit elkaar gaan, we deden het juiste
Er is geen kwaad dat honderd jaar duurt, de tijd geneest alles
Ik leef nu van mijn muziek en het geven van concerten
Maar met de meisjes die ik schrijf, ben ik je een percentage verschuldigd
Dat liefde vragen aan jouw mond
Een leven vol pech is, en ik ben bang je weer te zien
Dat liefde vragen aan jouw mond
Ons veroordelen tot hetzelfde verhaal, de duivel om genade vragen