Hacia Mi Propia Utopía (part. Fyahbwoy)
Te escribo palabras por necesidad
Como la Luna: Estando solo
Busqué por el mar y en la inmensidad
Llegué a la isla del tesoro
Y ando
Por la noche caminando
Solo que me digas dónde
Solo que me digas cuándo
Desde que sé que el tiempo es oro
Solo escribo por amor
Piso el acelerador
Y no aminoro
Escribo a lo que añoro
Mientras fumo ante el abismo
Devorándome a mí mismo
Igual que lo hace el Uroboro
Y yo crecí quemando rueda
En noches de amor y fiebre
He dormido sobre seda
Y también a la intemperie
Rezo en la derrota
Igual que rezo en la victoria
El que no sabe del dolor
No sabe de misericordia
Y
Todo este desorden que ves
Solo son flores de colores rendidas a tus pies
Esos raperos, lo entendieron todo al revés
El arte va primero y el dinero después
Cada día, lejos de la mayoría
Bajé a sanar las heridas
Al agua sobre la orilla
Y aunque duela sé que todavía
Hay una estrella que es mía
Y siempre brilla y me guía
Hacía mi propia utopía
Desde que veo como todo lo real decae
Esta sociedad camina indiferente
Ya pude salir de ese velo de oscuridad que traen
Sagitario con alma luminiscente
He centrifugao mi vida en un huracán
Aprendí que los que menos tienen son los que dan
Que solo importa lo presente y como tú te sientes
Si no te cuidas tú quien más lo hará
Están perdidos y escondidos en un avatar
Tan distópico como Black Mirror, como Gattaca
Esas leyes para la miseria no voy a acatar
En la calle seguiré y yo volveré a atacar
Si no caemos no despertará la gente
Si no despertamos nos arruina el presidente
Se que por amor y por dolor sigo latente
Que a peces muertos se lo lleva la corriente
Y así cada día, lejos de la mayoría
Bajé a sanar las heridas
Al agua sobre la orilla
Y aunque duela sé que todavía
Hay una estrella que es mía
Y siempre brilla y me guía
Hacía mi propia utopía
Estoy sentado frente al mar
Lejos del mundo y su fiebre
Cantando mi dolor
Bajo un cielo de color de septiembre
Y me siento como un orfebre
Que escribe versos de oro, con la luz del Sol que muere
Aquí crecimos en la rabia sin saber nada del podio
Con un ángel en la sangre que era hermano del demonio
Hicimos un emporio desde el pie de un escritorio
Volcando sobre el folio nuestro amor y nuestro odio
Y aprendí a estarme callado en los infiernos donde he ardido
Y ahora todos mis demonios solo son viejos amigos
Conocidos, como los locos del bloque
Esperando a que la suerte se equivoque y que nos toque
Cada día, lejos de la mayoría
Bajé a sanar las heridas
Al agua sobre la orilla
Y aunque duela sé que todavía
Hay una estrella que es mía
Y siempre brilla y me guía
Hacía mi propia utopía
Te escribo tan solo
Palabras de un despertar
Yo no me abandono
Quedo donde vea
Que todo lo demás no sea
Pedir y no perder peleas
Cantar para que no me creas
Que ese tiempo ya pasó
Op Weg naar Mijn Eigen Utopie (ft. Fyahbwoy)
Ik schrijf woorden uit noodzaak
Als de Maan: Alleen zijn
Zocht in de zee en in de oneindigheid
Bereikte het eiland van de schat
En ik loop
'S nachts wandelend
Zeg me gewoon waar
Zeg me gewoon wanneer
Sinds ik weet dat tijd goud is
Schrijf ik alleen uit liefde
Druk op het gaspedaal
En ik rem niet af
Ik schrijf over wat ik mis
Terwijl ik rook voor de afgrond
Die me opvreet
Net als de Uroboro doet
En ik groeide op met het verbranden van rubber
In nachten van liefde en koorts
Ik heb op zijde geslapen
En ook in de open lucht
Ik bid in de nederlaag
Net zoals ik bid in de overwinning
Wie geen pijn kent
Kent geen genade
En
Al deze chaos die je ziet
Zijn alleen maar bloemen van kleuren die zich aan je voeten overgeven
Die rappers begrepen alles verkeerd
De kunst komt eerst en het geld daarna
Elke dag, ver weg van de meerderheid
Ben ik naar beneden gegaan om de wonden te helen
In het water aan de oever
En hoewel het pijn doet weet ik dat er nog steeds
Een ster is die van mij is
En altijd straalt en me leidt
Op weg naar mijn eigen utopie
Sinds ik zie hoe alles wat echt is vervaagt
Deze samenleving loopt onverschillig
Ik kon die sluier van duisternis die ze meebrachten afleggen
Boogschutter met een stralende ziel
Ik heb mijn leven gecentrifugeerd in een orkaan
Ik leerde dat degenen die het minst hebben, degenen zijn die geven
Dat alleen het heden telt en hoe jij je voelt
Als je jezelf niet verzorgt, wie doet het dan?
Ze zijn verloren en verstopt in een avatar
Zo dystopisch als Black Mirror, als Gattaca
Die wetten voor de ellende ga ik niet gehoorzamen
Op straat blijf ik en ik zal weer aanvallen
Als we niet vallen, zal het volk niet ontwaken
Als we niet ontwaken, verwoest de president ons
Ik weet dat ik door liefde en pijn nog steeds levend ben
Dat dode vissen door de stroom worden meegenomen
En zo elke dag, ver weg van de meerderheid
Ben ik naar beneden gegaan om de wonden te helen
In het water aan de oever
En hoewel het pijn doet weet ik dat er nog steeds
Een ster is die van mij is
En altijd straalt en me leidt
Op weg naar mijn eigen utopie
Ik zit voor de zee
Ver weg van de wereld en zijn koorts
Zingend over mijn pijn
Onder een hemel van septemberkleur
En ik voel me als een goudsmid
Die gouden verzen schrijft, met het licht van de stervende zon
Hier groeide we op in woede zonder iets van het podium te weten
Met een engel in het bloed die de broer was van de demon
We hebben een imperium opgebouwd vanaf de voet van een bureau
Gietend op het vel onze liefde en onze haat
En ik leerde stil te zijn in de hel waar ik heb gebrand
En nu zijn al mijn demonen gewoon oude vrienden
Bekenden, zoals de gekken uit de buurt
Wachtend tot het geluk zich vergist en ons raakt
Elke dag, ver weg van de meerderheid
Ben ik naar beneden gegaan om de wonden te helen
In het water aan de oever
En hoewel het pijn doet weet ik dat er nog steeds
Een ster is die van mij is
En altijd straalt en me leidt
Op weg naar mijn eigen utopie
Ik schrijf je alleen maar
Woorden van een ontwaken
Ik geef mezelf niet op
Blijf waar ik zie
Dat alles wat verder gaat niet is
Vragen en geen gevechten verliezen
Zingen zodat je me niet gelooft
Dat die tijd al voorbij is