Profundo
El mundo de la prisa y de la inmediatez
Donde prima lo fácil y la estupidez
Mira al humano que posa repleto de dudas
Y miedos, qué pena que nadie lo ve
Nosotros andamos vacíos, confusos y rotos
Yo estoy medio loco, lo sé
A veces parece que todo es mentira
¿Por qué todos miran? No sé
Ahí fuera no hay vida, tan solo hay estrés
Personas que miran al cielo sin fe
Parejas que ya no se quieren
Se acuestan con otros pero siguen juntos
¿Por qué?
La vida es aquello que no entenderé
Ni siquiera recuerdo cuál es mi papel
Si beso y no amo me engaño a mí mismo
Y si beso a quien amo, me llaman infiel
Qué injusta es la vida, ¿verdad?
Que gana siempre la maldad
No siempre recibe quien se lo merece
A veces luchamos pa' na
El mundo del odio, el podio, el dinero
Dinero, dinero
Paso la vida gastando y comprando
Caprichos que en verdad ni quiero
Quizá no he aprendido el valor verdadero
Aquello realmente sincero
Seguro que el día que empiece a entenderlo
Me muero
¿Por qué cuesta tanto un: Te quiero?
¿Por qué vale tanto un: Te quiero?
Decirlo es difícil, así que
Dilo tú primero
Peleamos a diario, la vida es batalla
Combate y conflicto, mente o corazón
Perdámoslo todo, en serio
Se aprende perdiendo, excepto la ilusión
Yo sé que he fallado y que no soy perfecto
El orgullo, mi defecto y mi condición
Pero el Diablo aparece cuando alguien pretende tocar mi canción
Y por eso hoy te digo «perdón»
Te pido perdón desde el corazón
La mente no juzga nunca un sentimiento
Pues tampoco el pecho juzga la razón
El día se acaba y empieza la noche
El curso de la vida y su bucle
La gente nace y muere dejando un vacío
Que ya nadie suple
Tal vez alguien me ama y yo nunca lo supe
La ignorancia me escupe
«No sé nada, maestro», le dijo el alumno
Mientras recogía su estuche
A veces solo basta con que alguien te escuche
Te abrace y te diga «no te preocupes»
Aún recuerdo las noches, de niño
Con mi oso marrón de peluche
Y sigue girando este mundo imperfecto
Nosotros fingimos que todo está bien
Pero hay hambre, pobreza, enfermedades, guerras
Y no reaccionamos si no es nuestra piel
Pasan los días, los meses, los años
La gente no sabe qué tiene que hacer
Se matan por intentar ver su futuro
Y se mueren por no superar el ayer
Queremos que el mundo mejore
Y, ¿qué hacemos?: ¡quejarnos! La culpa es del otro
El mundo está lleno de gente como esa
Por eso este mundo está roto
Están secos, se mueren los ríos
Millones de niños con hambre y frío
Millones de hogares y casas vacías
Y llenos los bares, ¡Dios mío!
Que nadie me hable jamás de justicia
De sueños, amor ni futuro
Porque ni ser libre ni amar para siempre
O llegar al mañana son algo seguro
Familias perdidas que piden ayuda
Maridos en paro que no ven salida
Qué dice una madre si el nene pregunta
¿Por qué ya no queda comida?
Me da asco la tele y la gente que sale
Con traje y corbata escupiendo mentiras
Entiendo a ese pueblo que sale a la calle a gritar
Comparto su ira
Mujeres violadas, niñas secuestradas
Culpables sin cargos que siguen su vida
Machistas de mierda confunden la hombría
¡Los mataba a todos! ¿Qué quieres que diga?
Adictos de la droga, de la mentira
El mundo es una bola de hipocresía
Y está condenado a la muerte
Mientras el dinero tenga más valor que la vida
La vida es el juego, la suerte los dados
Nosotros, las fichas buscando salida
La Muerte, escondida, llega por sorpresa
Y fin de la partida
Yo sigo en la lucha contra el Dios del mundo
Ese cabrón que cobra cada segundo
Ese gigante que no se detiene
Que nace y muere cada día a las doce en punto
Negar que soy bueno es un hecho absurdo
Tal vez no estoy hecho para este mundo
Quien quiera encontrarme allá fuera tendrá que atreverse
A mojarse y bajar a buscarme hasta lo más profundo
Diep van Binnen
De wereld van haast en van directheid
Waar het gemakkelijke en de domheid heersen
Kijk naar de mens die vol twijfels poseert
En angsten, wat jammer dat niemand het ziet
Wij lopen leeg, verward en gebroken
Ik ben een beetje gek, dat weet ik
Soms lijkt het alsof alles een leugen is
Waarom kijkt iedereen? Ik weet het niet
Buiten is er geen leven, alleen maar stress
Mensen die naar de lucht kijken zonder geloof
Stellen die elkaar niet meer willen
Slapen met anderen maar blijven samen
Waarom?
Het leven is datgene wat ik niet begrijp
Ik herinner me zelfs niet wat mijn rol is
Als ik kus en niet hou van de ander, bedrog ik mezelf
En als ik kus wie ik liefheb, noemen ze me ontrouw
Wat is het leven oneerlijk, nietwaar?
Dat het kwaad altijd wint
Niet altijd krijgt degene die het verdient
Soms vechten we voor niets
De wereld van haat, het podium, het geld
Geld, geld
Ik breng mijn leven door met uitgeven en kopen
Caprichos die ik eigenlijk niet wil
Misschien heb ik de echte waarde niet geleerd
Datgene wat echt oprecht is
Zeker weet ik dat de dag dat ik het begin te begrijpen
Ik sterf
Waarom kost een: Ik hou van je zo veel?
Waarom is een: Ik hou van je zo duur?
Het zeggen is moeilijk, dus
Zeg het jij eerst
We vechten elke dag, het leven is een strijd
Gevecht en conflict, geest of hart
Laten we alles verliezen, echt waar
Je leert door te verliezen, behalve de hoop
Ik weet dat ik gefaald heb en dat ik niet perfect ben
Trots, mijn fout en mijn toestand
Maar de Duivel verschijnt als iemand mijn lied probeert aan te raken
En daarom zeg ik vandaag "sorry"
Ik vraag om vergeving vanuit mijn hart
De geest oordeelt nooit over een gevoel
Want ook de borst oordeelt niet over de rede
De dag eindigt en de nacht begint
De loop van het leven en zijn cyclus
Mensen worden geboren en sterven, wat een leegte
Die niemand opvult
Misschien houdt iemand van me en wist ik het nooit
De onwetendheid spuugt me uit
"Ik weet niets, meester", zei de leerling
Terwijl hij zijn etui opruimde
Soms is het genoeg dat iemand je hoort
Je omarmt en zegt "maak je geen zorgen"
Ik herinner me nog de nachten, als kind
Met mijn bruine teddybeer
En deze imperfecte wereld blijft draaien
Wij doen alsof alles goed is
Maar er is honger, armoede, ziektes, oorlogen
En we reageren niet als het niet onze huid is
De dagen, maanden, jaren verstrijken
De mensen weten niet wat ze moeten doen
Ze doden elkaar om hun toekomst te zien
En ze sterven omdat ze het verleden niet kunnen overwinnen
We willen dat de wereld beter wordt
En, wat doen we?: klagen! De schuld is van de ander
De wereld zit vol met zulke mensen
Daarom is deze wereld kapot
De rivieren zijn droog, ze sterven
Miljoenen kinderen met honger en kou
Miljoenen lege huizen en woningen
En de bars zijn vol, oh mijn God!
Laat niemand me ooit meer over gerechtigheid praten
Over dromen, liefde of toekomst
Want vrij zijn of voor altijd houden van
Of de morgen bereiken is niets zeker
Verloren gezinnen die om hulp vragen
Mannen zonder werk die geen uitweg zien
Wat zegt een moeder als het kind vraagt
Waarom er geen eten meer is?
Ik heb een hekel aan de tv en de mensen die erop staan
In pak en stropdas spuwend leugens
Ik begrijp dat volk dat de straat op gaat om te schreeuwen
Ik deel hun woede
Vrouwen verkracht, meisjes ontvoerd
Schuldig zonder aanklacht die hun leven voortzetten
Klootzakken verwarren mannelijkheid
Ik zou ze allemaal doden! Wat wil je dat ik zeg?
Verslaafden aan drugs, aan leugens
De wereld is een bol van hypocrisie
En is veroordeeld tot de dood
Terwijl geld meer waarde heeft dan het leven
Het leven is het spel, het geluk de dobbelstenen
Wij, de fiches op zoek naar een uitweg
De Dood, verstopt, komt onverwachts
En het einde van het spel
Ik blijf strijden tegen de God van de wereld
Die klootzak die elke seconde kost
Die reus die niet stopt
Die elke dag om twaalf uur geboren en sterft
Ontkennen dat ik goed ben is een absurde feit
Misschien ben ik niet gemaakt voor deze wereld
Wie me daarbuiten wil vinden, moet durven
Zich nat maken en naar me op zoek gaan tot in de diepte