Preguntas Por Responder (part. Miranda)
En mi barrio no te salvará la fe
No aprendimos a rezar, aquí aprendimos a hacer
No creo en tus palabras, ni en lo que no puedo ver
Y hay muchas cosas que veo y no me las quiero creer
¿Quien no sabe ganar? ¿ Quien sabe perder?
¿Quien no sabe amar? ¿Quien sabe que luego va a doler?
¿Quien no sabe dar? ¿Pero quién te sabe devolver?
¿A un diablo hacer cosas malas es lo que se le da bien, no?
Por cada paso van dos tropiezos
¿Pa' que levantarme si ando con la vista al suelo?
Por cada mentira dos silencios
El mío desde el principio y el tuyo al final del cuento
Todo cuentos, cuentos, cuentos y mentiras
He escuchao cada una que ni la imaginas
Las he visto todas a través de estas pupilas
Que lloran, pero cuando pasas ya no miran
Loca la memoria es selectiva, las personas destructivas
Si odias es porque quisiste y no querías
Y ahora recuérdame aquello que decías
¿Cómo era? ¿Ah sí que bonita es la vida?
Pero aquí se marchita lo bonito
Me gustaría saber hasta qué edad se es niño
Es un número o un trato recibido?
¿Si es un sentimiento en nuestro interior es infinito?
¿Y si grito y no me oyen?
Y sus pastillas no me afectan, las paredes se me comen
Y sus farolas no alumbran la soledad que me sigue cada noche
Porque todo se me rompe, ¿porqué?
Unos hablan de lo que no ven
Otros hablan con el sudor de su frente
No te preocupes que está to bien, como siempre
Hace tiempo te lo pregunté, ¿yo lo siento tu lo sientes?
¿Y si miente y la creo?
¿Y si se hace más daño mi mano que la pared cuando la golpeo?
Y la golpeo, joder si la golpeo
Transformando la ira en golpes, convirtiendo en rabia, sueños
Y así uno nace y corre, y así uno corre y crece
Y así los jardines se llenan de flores
Disfruta del viaje y da igual donde llegues
¿Acaso el viaje no es la distancia que recorres?
¿O es que tu destino no eres tú dentro un cofre?
¿Vale la pena esta vida de mortales?
Le grito al cielo y mis deseos no se cumplen
Los dioses son humanos, los humanos animales
¿No aprendimos a gatear antes que a correr?
¿No buscamos el final para empezar otra vez?
¿No lo hacemos de una cuando la cuenta es de 3?
¿No tiramos pa'lante entre espada y la pared?
Quien resuelve mis dudas?
¿Si soy feliz porque me formulo estas preguntas?
¿Acaso no las responderé nunca?
Joder, tengo tantas preguntas por responder
Para mí las palabras no valen nada
¿ Como puede mentirte alguien que dijo que te amaba?
Como puede ser que me haya cambiado la mirada?
¿Y como puede esta ansiedad ahogarme cada madrugada?
Y dime que la vida es bella, porque las estrellas brillan
Porque tengo esta botella, y mis cuerdas vocales chillan
Y si me cuelgo de la cuerda, y si después tumbo la silla
¿A quien le importa que me muera?
A pocos más que a mi familia
Siempre quise dejar huella y siempre supe que lo haría
Pero de que sirve todo eso si se va a acabar mi vida?
Y solo lloro de noche, pero callo por el día
No puedo dejar que la realidad acabe con mi alegría
En mi pecho una avería, sangre negra en tuberías
Me he hecho el loko a veces por cosas que hasta un ciego vería
No me contéis más historias, ya paso de tonterías
Yo sé que gente es pura de verdad y no los que van de rials
Háblame de la existencia, de la Luna
Y tus creencias, me la suda la apariencia
Si te vistes de ignorancia, prefiero sentir dolor
A que me pongan anestesia
Fuera de mi ves la calma pero dentro mío hay violencia
Más bonita que Venecia, esta cabeza sin sustancias
Se hace más preguntas que los filósofos de Grecia
Tengo que calmarme pero gana la impotencia
Cuando veo que la injusticia se repite con frecuencia
Todos están pensado en la pasta
Y esas movidas nadie mira o se preocupa
Por mostrarnos la verdad, cada persona perdida que se hunde
Y se suicida para este mundo
Que gira solo es una muerte más
¿Pero que más da, pensarás, es que no lo ves?
La privacidad la perdiste con internet
A dónde vas, con quién estás, que comprarás
¿Aún no me crees?
Solo somos peces dentro de una misma red
Y que sentido tiene todo? De verdad que no lo sé
Por favor que me lo digan o me voy a dejar caer
No podría soportar lo de no volverte a ver
Pienso muchas veces cuando veo a mi madre amanecer
Pero es lo que tiene la vida, joder, que regalo
Y que mentira a la vez eso de nacer
¿Todo es tan precioso no?
Como debe ser, pero llega un día
Que no verás el siguiente anochecer
Vragen Om Te Beantwoorden (ft. Miranda)
In mijn buurt red je het niet met geloof
We hebben niet geleerd te bidden, hier leren we te doen
Ik geloof niet in jouw woorden, noch in wat ik niet kan zien
En er zijn veel dingen die ik zie en die wil ik niet geloven
Wie weet er te winnen? Wie weet er te verliezen?
Wie weet er te houden van? Wie weet dat het later pijn doet?
Wie weet er te geven? Maar wie kan jou teruggeven?
Voor een duivel is het slecht doen wat hij goed kan, toch?
Voor elke stap zijn er twee struikelingen
Waarom zou ik opstaan als ik met mijn ogen op de grond loop?
Voor elke leugen zijn er twee stiltes
De mijne vanaf het begin en de jouwe aan het eind van het verhaal
Allemaal verhalen, verhalen, verhalen en leugens
Ik heb ze allemaal gehoord, je kunt het je niet voorstellen
Ik heb ze allemaal gezien door deze pupillen
Die huilen, maar als je voorbijloopt kijken ze niet meer
Gek, het geheugen is selectief, de mensen destructief
Als je haat, is het omdat je wilde en niet wilde
En nu herinner je me wat je zei
Hoe was het? Oh ja, hoe mooi is het leven?
Maar hier verwelkt het mooie
Ik zou willen weten tot welke leeftijd je een kind bent
Is het een nummer of een ontvangen deal?
Als het een gevoel in ons binnenste is, is het oneindig?
En als ik schreeuw en ze horen me niet?
En hun pillen helpen me niet, de muren vreten me op
En hun lantaarns verlichten de eenzaamheid die me elke nacht volgt
Omdat alles kapot gaat, waarom?
Sommigen praten over wat ze niet zien
Anderen praten met het zweet op hun voorhoofd
Maak je geen zorgen, alles is goed, zoals altijd
Een tijd geleden vroeg ik je, voel ik het, voel jij het?
En als ze liegt en ik geloof haar?
En als mijn hand meer schade aanricht dan de muur als ik sla?
En ik sla, verdomme, ja ik sla
Woede omzetten in klappen, dromen in woede
En zo wordt iemand geboren en rent, en zo rent iemand en groeit
En zo vullen de tuinen zich met bloemen
Geniet van de reis, het maakt niet uit waar je aankomt
Is de reis niet de afstand die je aflegt?
Of is jouw bestemming niet jij in een kist?
Is dit leven van stervelingen het waard?
Ik schreeuw naar de hemel en mijn wensen worden niet vervuld
De goden zijn mensen, de mensen zijn dieren
Hebben we niet geleerd te kruipen voordat we renden?
Zoeken we niet het einde om opnieuw te beginnen?
Doen we het niet in één keer als de telling op 3 staat?
Gaan we niet vooruit tussen het zwaard en de muur?
Wie lost mijn twijfels op?
Als ik gelukkig ben, waarom stel ik deze vragen?
Zal ik ze ooit beantwoorden?
Verdomme, ik heb zoveel vragen om te beantwoorden
Voor mij betekenen woorden niets
Hoe kan iemand die zei dat hij van je hield je liegen?
Hoe kan het dat mijn blik is veranderd?
En hoe kan deze angst me elke ochtend verstikken?
En zeg me dat het leven mooi is, omdat de sterren stralen
Omdat ik deze fles heb, en mijn stembanden schreeuwen
En als ik me ophang aan het touw, en als ik daarna de stoel omgooi
Wie maakt het uit als ik sterf?
Weinig meer dan mijn familie
Ik heb altijd een indruk willen achterlaten en ik wist altijd dat ik dat zou doen
Maar wat heeft dat voor zin als mijn leven ten einde loopt?
En ik huil alleen 's nachts, maar ben stil overdag
Ik kan niet laten dat de realiteit mijn vreugde vernietigt
In mijn borst een defect, zwart bloed in leidingen
Ik heb me soms als een gek gedragen om dingen die zelfs een blinde zou zien
Vertel me geen verhalen meer, ik ben klaar met onzin
Ik weet dat er echte mensen zijn en niet degenen die zich voordoen als rijk
Praat met me over het bestaan, over de maan
En je overtuigingen, het kan me niets schelen hoe je eruitziet
Als je je in onwetendheid kleedt, geef ik de voorkeur aan pijn voelen
Dan dat ze me verdoven
Buiten zie je de rust, maar binnenin is er geweld
Mooiere dingen dan Venetië, dit hoofd zonder stoffen
Stelt meer vragen dan de filosofen van Griekenland
Ik moet me kalmeren, maar de machteloosheid wint
Als ik zie dat onrecht zich vaak herhaalt
Iedereen denkt aan het geld
En die dingen kijkt niemand naar of maakt zich zorgen
Om ons de waarheid te tonen, elke verloren persoon die verdrinkt
En zelfmoord pleegt voor deze wereld
Die draait, is weer een dood meer
Maar wat maakt het uit, denk je, zie je het niet?
Je privacy heb je verloren met internet
Waar ga je naartoe, met wie ben je, wat ga je kopen?
Geloof je me nog niet?
We zijn gewoon vissen in hetzelfde net
En wat heeft alles voor zin? Echt, ik weet het niet
Alsjeblieft, laat het me weten of ik ga vallen
Ik zou het niet kunnen verdragen om je nooit meer te zien
Ik denk vaak aan mijn moeder als ze opstaat
Maar dat is wat het leven is, verdomme, wat een cadeau
En wat een leugen tegelijk dat van geboren worden
Is alles zo mooi, nietwaar?
Zoals het moet zijn, maar er komt een dag
Dat je de volgende zonsondergang niet zult zien