The Manuscript
Now and then she re-reads the manuscript
Of the entire torrid affair
They compared their licenses, he said: I'm not a donor, but
I'd give you my heart if you needed it
She rolled her eyes and said: You're a professional
He said: No, just a good samaritan
He said that if the sex was half as good as the conversation was
Soon they'd be pushin' strollers
But soon it was over
In the age of him, she wished she was thirty
And made coffee every morning in a Frеnch press
Afterwards, she only atе kids' cereal
And couldn't sleep unless it was in her mother's bed
Then she dated boys who were her own age
With dartboards on the backs of their doors
She thought about how he said since she was so wise beyond her years
Everything had been above board
She wasn't sure
And the years passed like scenes of a show
The professor said to write what you know
Lookin' backwards, might be the only way to move forward
Then the actors were hitting their marks
And the slow dance was alight with the sparks
And the tears fell in synchronicity with the score
And at last, she knew what the agony had been for
The only thing that's left is the manuscript
One last souvenir from my trip to your shores
Now and then I re-read the manuscript
But the story isn't mine anymore
Het Manuscript
Af en toe leest ze het manuscript opnieuw
Van de hele heftige affaire
Ze vergeleken hun rijbewijzen, hij zei: Ik ben geen donor, maar
Ik zou je mijn hart geven als je het nodig had
Ze rolde met haar ogen en zei: Jij bent een professional
Hij zei: Nee, gewoon een goede samaritaan
Hij zei dat als de seks half zo goed was als het gesprek
Ze binnenkort kinderwagens zouden duwen
Maar het was al snel voorbij
In zijn tijd wenste ze dat ze dertig was
En elke ochtend koffie zette in een Franse pers
Daarna at ze alleen kindercereal
En kon ze niet slapen tenzij het in het bed van haar moeder was
Toen date ze met jongens van haar eigen leeftijd
Met dartborden op de achterkant van hun deuren
Ze dacht aan hoe hij zei dat ze zo wijs was voor haar leeftijd
Dat alles boven tafel was
Ze was niet zeker
En de jaren gingen voorbij als scènes van een show
De professor zei om te schrijven wat je weet
Terugkijkend, misschien de enige manier om vooruit te komen
Toen de acteurs hun plekken raakten
En de langzame dans was verlicht met vonken
En de tranen vielen synchroon met de muziek
En eindelijk wist ze waar de pijn voor was geweest
Het enige dat nog over is, is het manuscript
Een laatste souvenir van mijn reis naar jouw kusten
Af en toe lees ik het manuscript opnieuw
Maar het verhaal is niet meer van mij
Escrita por: Taylor Swift