Het Kleine Café Aan de Haven
De avondzon valt over straten en pleinen,
de gouden zon zakt in de stad
En mensen die moe in hun huizen verdwijnen,
ze hebben de dag weer gehad
De neonreclame die knipoogt langs ramen,
het motregent zachtjes op straat
De stad lijkt gestorven toch klinkt er muziek,
uit een deur die nog wijd open staat
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent, niet meer mee
De toog is van koper toch ligt er geen loper,
de voetbalclub hangt aan de muur
De trekkast die maakt meer lawaai dan de juke-box,
een pilsje dat is d'r niet duur
Een mens is daar mens rijk of arm 't is daar warm,
geen monsieur of madame maar W.C.
Maar 't glas is gespoeld in het helderste water,
ja 't is daar een heel goed café
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent, niet meer mee
De wereldproblemen die zijn tussen twee glazen bier opgelost voor altijd
Op de rand van een bierviltje staat daar je rekening,
of je staat in het krijt
Het enigste wat je aan eten kunt krijgen,
dat is daar een hardgekookt ei
De mensen die zijn daar gelukkig gewoon,
ja de mensen die zijn daar nog blij
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent, niet meer mee
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar zijn de mensen gelijk en tevree
Daar in dat kleine café aan de haven
Daar telt je geld of wie je bent, niet meer mee
Das Kleine Café An Der Hafen
Die Abendsonne fällt über Straßen und Plätze,
die goldene Sonne sinkt in die Stadt.
Und Menschen, die müde in ihren Häusern verschwinden,
haben den Tag wieder hinter sich.
Die Neonreklame, die an Fenstern blinzelt,
es regnet sanft auf die Straße.
Die Stadt scheint tot, doch erklingt Musik,
aus einer Tür, die weit offen steht.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort sind die Menschen gleich und zufrieden.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort zählt dein Geld oder wer du bist, nicht mehr.
Die Theke ist aus Kupfer, doch es gibt keinen Läufer,
die Fußballmannschaft hängt an der Wand.
Die Spielmaschine macht mehr Lärm als die Jukebox,
ein Bier ist dort nicht teuer.
Ein Mensch ist dort Mensch, reich oder arm, es ist dort warm,
keine Monsieur oder Madame, sondern WC.
Doch das Glas ist gespült im klarsten Wasser,
ja, es ist dort ein sehr gutes Café.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort sind die Menschen gleich und zufrieden.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort zählt dein Geld oder wer du bist, nicht mehr.
Die Weltprobleme sind zwischen zwei Gläsern Bier für immer gelöst.
Am Rand eines Bierdeckels steht deine Rechnung,
oder du stehst in der Kreide.
Das Einzige, was du zu essen bekommen kannst,
das ist dort ein hartgekochtes Ei.
Die Menschen sind dort einfach glücklich,
ja, die Menschen sind dort noch froh.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort sind die Menschen gleich und zufrieden.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort zählt dein Geld oder wer du bist, nicht mehr.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort sind die Menschen gleich und zufrieden.
Dort in dem kleinen Café an der Hafen,
dort zählt dein Geld oder wer du bist, nicht mehr.