Den farken
Toen de school weer was begonnen
Sprak de juffrouw voor de klas
"Wie van jullie kan vertellen
Waar hij met vakantie was
Wie vertelt er een verhaaltje
Van wat hij het mooiste vond?"
Juffrouw wachtte een minuutje
En keek vragend in het rond
Eindelijk verscheen een vinger
En een stem riep onverwacht
"Ik, juffrouw, ik zal vertellen
Van mijn pa zijn farkensjacht!"
Zo gebeurde het, dat Jantje
Voor de klasse kwam te staan
Hij gevoelde zich Couperus
En ving zijn verhaaltje aan
"Wah, juffrouw, daar ginds in Krawang
Ister farkens, groot en klein
Als je wil, je kan veel schieten
Maar niet zenuwachtig zijn
Op een dag, mijn pa met vrienden
Pak zijn spuit en ga weer uit
Ik mag mee! Wah!
Mooi kaliber
Als hij schiet, geef groot geluid
Eerst wij lopen door de sawah's
Langs tegallans, al maar voort
Zien maar niks, geen enkel
En mijn pa zeg lelijk woord
Eindelijk, na tien minuten
Zeg mijn pa: "Jan, hou je sm...l"
Itoe dia nja, zo'n kanjer Wah!
Juffrouw, zo groot, betoel
Ik duik weg in alang-alang
En ik voel mijn hart al klop
Toen een schot; doerr! en de kogel
Vliegt den farken door zijn kop...!"
"Jan, hou op!", riep toen de juffrouw
"O, mijn oren doen me pijn
Foei!
Den varken is geen Hollands
Moet het niet het varken zijn?"
"Nee, juffrouw", zei Jan met glorie
"Wah, u weet nog niet misschien
Dese geen onzijdig farken
Mannetje, heb zelf gezien..."
Un farken
Cuando empezó la escuela de nuevo
¿Habló la señorita frente al aula?
¿Cuál de ustedes puede decir?
Dónde estaba de vacaciones
¿Quién cuenta una historia?
¿Por lo que más le gustaba?
La señorita esperó un minuto
Y miró a su alrededor interrogativamente
Al fin apareció un dedo
Y una voz gritó inesperadamente
Yo, señorita, lo diré
¡Mi padre está cazando granjeros!
Así es como sucedió que Jantje
Delante de clase
Sentía Couperus
Y captó su historia
Wah, señorita, ahí en Krawang
Farkens de Ister, grandes y pequeños
Si quieres, puedes disparar mucho
Pero no te pongas nervioso
Un día, mi padre con amigos
Toma su jeringa y salga de nuevo
¡Me permiten ir! ¡Ah!
Calibre hermoso
Cuando dispara, da un sonido grande
Primero caminamos por el sawah
A lo largo de tegallans, todos menos
No ves nada, ninguno
Y mi padre dice una palabra fea
Por último, después de diez minutos
Dile a mi padre: «Jan, mantén tu sm... l
Itoe dia, tal cáncer Wan!
Señorita, tan grande, betoel
Me sumerjo en alang-alang
Y siento que mi corazón late
Luego un tiro; ¡doerr! y la bala
¡Envuela a un farken por la cabeza...!
Jan, detente!» , luego gritó la señorita
Oh, mis oídos me duelen
¡Foui!
El cerdo no es holandés
¿No debería ser el cerdo?
No, señorita,» dijo Jan con gloria
Wah, no lo sabes, tal vez
Estos no son falsos de castras
Hombre, te has visto a ti mismo