Stranger
One day at a time, I wander the lonely road
The path I love the most
I’ll stay for the night, but this place is not my home
Retract the words I spoke
And now I’ve fallen back into the dark where I began
A twisted tunnel where I know I’ll never see the end
Searching for comfort but I’m sure I’ll never love again
Familiar struggle of a soul who ventures to the edge
I can’t believe I ever thought that I was over this
When all this time I kept the venom deep within my skin
Demons of old leaving me cold, but still I let them in
It takes a toll I can’t control with any medicine
Followed the course, so why am I still filled with doubt?
All of the progress that I made escapes me now
Tried to convince myself I’m fine, I don’t know how
Can’t get the troubled thoughts to die, they’ve grown too loud
And now I’ve fallen back into the dark where I began
A twisted tunnel where I know I’ll never see the end
Searching for comfort but I’m sure I’ll never love again
Familiar struggle of a soul who ventures to the edge
I can’t believe I ever thought that I was over this
When all this time I kept the venom deep within my skin
Demons of old leaving me cold, but I still them in
It takes a toll I can’t control with any medicine
I’ve gone too far
It’s not fair, my dreams could never bring me peace
These nightmares are rooted in reality
You’ve found God, but I need solace I can see
It’s all wrong, the words you taught me to believe
Sadness and anger as I tumble into the abyss
Never a stranger, you return with your malevolence
A siren song that beckons me over the precipice
One that grows stronger when I make believe you don’t exist
I can’t believe I ever thought that I was over this
When all this time I kept the venom deep within my skin
Demons of old leaving me cold, but I still let them in
It takes a toll I can’t control with any medicine
No, I’m not over this
Vreemde
Eén dag tegelijk, dwaal ik de eenzame weg
Het pad waar ik het meest van hou
Ik blijf voor de nacht, maar deze plek is niet mijn thuis
Trek de woorden terug die ik sprak
En nu ben ik weer teruggevallen in de duisternis waar ik begon
Een kromme tunnel waar ik weet dat ik het einde nooit zal zien
Zoekend naar troost, maar ik weet zeker dat ik nooit meer zal houden
Bekende strijd van een ziel die naar de rand gaat
Ik kan niet geloven dat ik ooit dacht dat ik hier overheen was
Toen ik al die tijd het gif diep in mijn huid hield
Demonen van vroeger laten me koud, maar toch laat ik ze binnen
Het kost me meer dan ik kan beheersen met enige medicatie
Volgde de weg, dus waarom ben ik nog steeds vol twijfels?
Al de vooruitgang die ik maakte ontglipt me nu
Probeerde mezelf te overtuigen dat het goed gaat, ik weet niet hoe
Kan de verontrustende gedachten niet laten sterven, ze zijn te luid geworden
En nu ben ik weer teruggevallen in de duisternis waar ik begon
Een kromme tunnel waar ik weet dat ik het einde nooit zal zien
Zoekend naar troost, maar ik weet zeker dat ik nooit meer zal houden
Bekende strijd van een ziel die naar de rand gaat
Ik kan niet geloven dat ik ooit dacht dat ik hier overheen was
Toen ik al die tijd het gif diep in mijn huid hield
Demonen van vroeger laten me koud, maar ik laat ze nog steeds binnen
Het kost me meer dan ik kan beheersen met enige medicatie
Ik ben te ver gegaan
Het is niet eerlijk, mijn dromen kunnen me nooit vrede brengen
Deze nachtmerries zijn geworteld in de realiteit
Jij hebt God gevonden, maar ik heb troost nodig die ik kan zien
Het is allemaal verkeerd, de woorden die je me leerde geloven
Verdriet en woede terwijl ik in de afgrond val
Nooit een vreemde, je komt terug met je kwade bedoelingen
Een sirenenzang die me over de afgrond roept
Een die sterker wordt als ik doe alsof je niet bestaat
Ik kan niet geloven dat ik ooit dacht dat ik hier overheen was
Toen ik al die tijd het gif diep in mijn huid hield
Demonen van vroeger laten me koud, maar ik laat ze nog steeds binnen
Het kost me meer dan ik kan beheersen met enige medicatie
Nee, ik ben hier niet overheen.