U Furore
Verdì chì cima funesta andarà
A maga insanguinata,
Data si à u s'amore spietatu ?
Annant'à chì malcaminu a si strascina
U s'arcanu furore ?
Hà l'ochji imbariati
Ma altu lu capu da sfidà u rè.
Sarà po ella a sbandita ?
S'avvampa eppò s'avvampa dinù
Dop'avè sbiaditu, u so visu in anda.
Levati li i so chjuchi
Ùn hà passu cusì scatinatu una tigra
Amore nè Odiu Medea ùn affrene
Amore eppo Odiu si danu à l'arrembu
È vanu !
Verdì chì ultime ripe ?
Ùn sarà ora ch'ella smarisca rea a colcidiana
Li possinu rifiatà stu reame è i nostri rè ?
À briglia sciolta O sole, vai O sole
Vai è trapoghja in la notte, sapara notte
È di questu ghjornu tremendu
Fà ne u spasimà.
Del Furor
Verde que cima funesta irá
¿La bruja ensangrentada,
Se entregará al amor despiadado?
¿En ese mal camino se arrastra
El arcano furor?
Tiene los ojos empañados
Pero la cabeza alta desafía al rey.
¿Será ella la desterrada?
Se enciende y luego se enciende también
Después de haber desvanecido, su vista se va.
Levanta sus párpados
No ha pasado así de desenfrenada una tigresa.
Amor ni Odio Medea no detiene
Amor luego Odio se entregan al embate
¡Y en vano!
Verde que últimas laderas?
No será hora de que ella desaparezca rea la colcidiana
¿Podremos respirar este reino y nuestros reyes?
¡A rienda suelta Oh sol, ve Oh sol
Ve y atraviesa la noche, noche oscura
Y de este día tremendo
Haznos desfallecer.
Escrita por: Jean-Claude ACQUAVIVA / Sénèque. Traduction