És Mégis
Van egy perc, mikor megérzem
Az én-tudat súlyát
Akaratom gyengeségét
Ha önmagával szemben áll
Néha az érzés felébred
S nem várom a folytatást
Kiszállni - odébbállni
Nem hajt más - nem hajt más
És mégis, mikor magamba nézek
Semmi mást nem érzek másképp
Megannyi vágy, ígéret
Hege fel-felszakad, s fáj még
Olyan egyedül érzem magam e térben,
Mint gyermek a növekvõ sötétben
Eltévedtem és félek
Ez az álom az ébredéssel sem ér véget
Évek óta ugyanazt élem
Új köreim fóbiák
Nincs már, ami megkívánna
Teszem, mit más jónak lát
Azt mondták, hogy ez is az élet
Ez a látszat-boldogság
Van mivel idõt elütni
Bolond az, ki többet vár
És mégis, mikor magamba nézek
Már semmi mást nem kérek
Csak nehogy jövõt lássak
Kérdésre választ találjak
Jobb nem tudni, mikor lesz vége
Mint gondolva, mindig a végre
Ha már színként egy marad meg
Mikor eljön és elér
Y Aun Así
Van momentos en los que siento
El peso de mi conciencia
La debilidad de mi voluntad
Cuando me enfrento a mí mismo
A veces el sentimiento despierta
Y no espero la continuación
Salir - apartarse
Nadie más me impulsa - nadie más me impulsa
Y aun así, cuando me miro a mí mismo
No siento nada diferente
Tantas ansias, promesas
Las cicatrices se abren una y otra vez, y aún duele
Me siento tan solo en este espacio
Como un niño en la oscuridad creciente
Me he perdido y tengo miedo
Este sueño no termina ni al despertar
Vivo lo mismo desde hace años
Mis nuevos círculos son fobias
Ya no hay nada que desee
Hago lo que otros consideran correcto
Me dijeron que esto es vida también
Esta felicidad aparente
Hay cosas con las que pasar el tiempo
El tonto es aquel que espera más
Y aun así, cuando me miro a mí mismo
Ya no pido nada más
Solo espero no ver el futuro
Encontrar respuestas a las preguntas
Es mejor no saber cuándo terminará
Que siempre pensar en el final
Cuando solo queda un color
Cuando llegue y se cumpla