Polaris
沈黙の夜泣きに漂った小さな船は
Chinmoku no yoru naki ni tadayotta chiisana fune wa
体中傷を背負った旅人乗せた揺りかごになった
Karada juushou wo seotta tabibito noseta yurikago ni natta
悲しげなその寝顔はもう誰も寄せ付けないそぶり
Kanashige na sono negao wa mou dare mo yosetsukenai soburi
ここが今どこか知らずに北へ北へただ向かう
Koko ga ima doko ka shirazu ni kita e kita e tada mukau
繋いだはずのその手がほどけていく
Tsunaida hazu no sono te ga hodokete iku
君はまるで初めから愛されることができないみたいだ
Kimi wa marude hajime kara aisareru koto ga dekinai mitai da
いつだって戸惑って帰ることもできなくなって
Itsudatte tomadotte kaeru koto mo dekinaku natte
助けてって叫んでるだけで届かなくて悲しくて
Tasukete tte sakenderu dake de todokanakute kanashikute
僕は一人だ
Boku wa hitori da
そんなこともう言わせない
Sonna koto mou iwasenai
日々揺れる心に染み込んだ夕べの雨が
Hibi yureru kokoro ni shimikonda yuube no ame ga
傷跡の上を流れる過去を消し去るように
Kizuato no ue wo nagareru kako wo keshisaru you ni
繋いだはずのロープはほどけていた
Tsunaida hazu no ROOPU wa hodokete ita
船はまるで初めから止まることなんてできないみたいだ
Fune wa marude hajime kara tomaru koto nante dekinai mitai da
いつだって戸惑って帰ることもできなくなって
Itsudatte tomadotte kaeru koto mo dekinaku natte
見つけてって叫ぶ声はまだ届かなくて寂しくて
Mitsukete tte sakebu koe wa mada todokanakute sabishikute
膝を抱いて待っている
Hiza wo daite matte iru
僕は一人だ
Boku wa hitori da
いつだって彷徨って叫ぶこともできなくなって
Itsudatte samayotte sakebu koto mo dekinaku natte
闇の中をただただ歩いた
Yami no naka wo tada tada aruita
そうやって生きてきた僕は一人だ
Sou yatte ikite kita boku wa hitori da
そんなこともう言わせない
Sonna koto mou iwasenai
強がりだけの決意が水面を舞う
Tsuyogari dake no ketsui ga minamo wo mau
それはまるで初めから空を飛ぶことができるみたいだ
Sore wa marude hajime kara sora wo tobu koto ga dekiru mitai da
いつだって誰だって変えることができなくなって
Itsudatte dare datte kaeru koto ga dekinaku natte
見つけてって叫んでみるけど届かなくて寂しくて
Mitsukete tte sakende miru kedo todokanakute sabishikute
膝を抱いて待っている
Hiza wo daite matte iru
みんな一人で
Minna hitori de
いつだって彷徨って辿る道もない波の上
Itsudatte samayotte tadoru michi mo nai nami no ue
船は進むただ漂いながら
Fune wa susumu tada tadayoi nagara
そうやって生きていく今は二人で
Sou yatte ikite iku ima wa futari de
行く先は知らない
Yukusaki wa shiranai
いつだってそばにいてこらえきれず泣き出したって
Itsudatte soba ni ite koraekirezu nakidashitatte
闇の中をかすかに照らすよ
Yami no naka wo kasuka ni terasu yo
そうやって生きてきた君のためだけの
Sou yatte ikite kita kimi no tame dake no
ポラリスになりたい
PORARISU ni naritai
Polaris
In de stilte van de nacht drijft een klein bootje
Een wieg voor de reiziger, vol met wonden en pijn
Die treurige slaapkop laat niemand meer dichtbij komen
Zonder te weten waar we zijn, gaan we alleen maar noordwaarts
De handen die we vasthielden, raken los van elkaar
Jij lijkt wel alsof je vanaf het begin niet geliefd kunt zijn
Altijd in verwarring, kan ik niet meer terug
Ik roep om hulp, maar het komt niet aan, zo verdrietig
Ik ben alleen
Dat laat ik je niet meer zeggen
De regen van de avond dringt door in mijn wankele hart
Het spoelt de verleden wonden weg, als een herinnering
De touw die we vasthielden, is losgeraakt
De boot lijkt wel alsof hij vanaf het begin niet kan stoppen
Altijd in verwarring, kan ik niet meer terug
De stem die roept 'vind me' komt nog steeds niet aan, zo eenzaam
Ik zit met mijn knieën opgetrokken te wachten
Ik ben alleen
Altijd zwervend, kan ik niet meer roepen
Ik loop gewoon door de duisternis
Zo heb ik geleefd, ik ben alleen
Dat laat ik je niet meer zeggen
De vastberadenheid die alleen maar stoer is, danst op het water
Het lijkt wel alsof ik vanaf het begin kon vliegen
Altijd kan niemand iets veranderen
Ik roep 'vind me' maar het komt niet aan, zo eenzaam
Ik zit met mijn knieën opgetrokken te wachten
Iedereen is alleen
Altijd zwervend, zonder een pad op de golven
De boot vaart voort, gewoon drijvend
Zo leven we nu samen
We weten niet waar we heen gaan
Altijd aan je zijde, als ik het niet meer kan houden en begin te huilen
Zal ik de duisternis zachtjes verlichten
Zo heb ik geleefd, alleen voor jou
Ik wil de Polaris zijn.