De Sloeberbruid
In de struiken bij het slachthuis,
Vannacht om kwart voor vier...
Oe, oe, daar zit Wolfman.
Hij brengt zijn hol op orde,
Want de Rooie komt straks hier.
Oe, oe, ze gaan het doen.
Gisteren beet ze hem smerig in zijn oor.
Maar even later roept ze:
'Wolf, ik ben je vrouw en doe het met je
voor een klontje en een slok.'
Oe, oe, er zijn geheimen.
Oe, oe, stille kracht.
Oe, oe, bloementreinen rijden door de lange nacht.
Ronken zal ze onder in dal.
Diep en donker uit de muil van het heelal.
Wolfman voelt de kosmos stralen
Door de chakra in zijn baard.
Oe, oe, hij is heilig.
En wast zijn kruis met blikken bier,
Want voor het laatst gedaan in Maart.
Oe, oe, in Het IJ
De Rooie zei dat het om liefde gaat.
En dat hij overal mag komen met zijn tong,
Die lap verraad, behalve in haar mond.
Oe, oe, er zijn geheimen.
Oe, oe, stille kracht.
Oe, oe, bloementreinen rijden door de lange nacht.
Ronken zal ze onder in het dal.
Diep en donker uit de muil van het heelal.
Ah, daar komt ze aan in haar voddenkleed.
Met haar kroontje op en haar bloem.
Ze legt zich op het blauwe dekzeil,
trekt haar knieën op,
Prevelt rastaklanken voor De Wolf, voor De Wolf.
Oe, oe er zijn geheimen.
Oe, oe, stille kracht.
Oe, oe bloementreinen rijden door de lange nacht.
Ronken zal ze onder in het dal,
Diep en donker uit de muil van het heelal.
La novia desaliñada
En los arbustos cerca del matadero,
Anoche a las tres y cuarto...
Oe, oe, ahí está el Hombre Lobo.
Él ordena su guarida,
Porque la Pelirroja vendrá aquí pronto.
Oe, oe, van a hacerlo.
Ayer le mordió sucio en la oreja.
Pero poco después ella grita:
'Lobo, soy tu mujer y lo hago contigo
por un terrón y un trago.'
Oe, oe, hay secretos.
Oe, oe, poder silencioso.
Oe, oe, trenes de flores pasan por la larga noche.
Roncará abajo en el valle.
Profundo y oscuro desde la boca del universo.
El Hombre Lobo siente la energía cósmica brillar
A través del chakra en su barba.
Oe, oe, él es sagrado.
Y lava su entrepierna con latas de cerveza,
Porque la última vez fue en marzo.
Oe, oe, en El IJ.
La Pelirroja dijo que se trata de amor.
Y que puede ir a todas partes con su lengua,
Esa tela traicionera, excepto en su boca.
Oe, oe, hay secretos.
Oe, oe, poder silencioso.
Oe, oe, trenes de flores pasan por la larga noche.
Roncará abajo en el valle.
Profundo y oscuro desde la boca del universo.
Ahí viene ella en su vestido harapiento.
Con su corona y su flor.
Se acuesta en la lona azul,
levanta sus rodillas,
Murmura sonidos rasta para El Lobo, para El Lobo.
Oe, oe, hay secretos.
Oe, oe, poder silencioso.
Oe, oe, trenes de flores pasan por la larga noche.
Roncará abajo en el valle,
Profundo y oscuro desde la boca del universo.