Emmenez-Moi
Vers les docks où le poids et l'ennui
Me courbent le dos
Ils arrivent le ventre alourdi
De fruits les bateaux
Ils viennent du bout du monde
Apportant avec eux
Des idées vagabondes
Aux reflets de ciels bleus
De mirages
Traînant un parfum poivré
De pays inconnus
Et d'éternels étés
Où l'on vit presque nus
Sur les plages
Moi qui n'ai connu toute ma vie
Que le ciel du nord
J'aimerais débarbouiller ce gris
En virant de bord
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Dans les bars à la tombée du jour
Avec les marins
Quand on parle de filles et d'amour
Un verre à la main
Je perds la notion des choses
Et soudain ma pensée
M'enlève et me dépose
Un merveilleux été
Sur la grève
Où je vois tendant les bras
L'amour qui comme un fou
Court au devant de moi
Et je me pends au cou
De mon rêve
Quand les bars ferment, que les marins
Rejoignent leur bord
Moi je rêve encore jusqu'au matin
Debout sur le port
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Un beau jour sur un rafiot craquant
De la coque au pont
Pour partir je travaillerais dans
La soute à charbon
Prenant la route qui mène
A mes rêves d'enfant
Sur des îles lointaines
Où rien n'est important
Que de vivre
Où les filles alanguies
Vous ravissent le cœur
En tressant m'a t'on dit
De ces colliers de fleurs
Qui enivrent
Je fuirais laissant là mon passé
Sans aucun remords
Sans bagage et le cœur libéré
En chantant très fort
Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil
Neem Mij Mee
Naar de dokken waar het gewicht en de verveling
Mijn rug krommen
Ze komen aan met een zware buik
Van fruit, de boten
Ze komen van de andere kant van de wereld
Brengen met zich mee
Dwaalideeën
Met de reflecties van blauwe luchten
Van luchtspiegelingen
Met een peperige geur
Van onbekende landen
En van eeuwige zomers
Waar we bijna naakt leven
Op de stranden
Ik die mijn hele leven
Alleen de lucht van het noorden heb gekend
Zou dit grijs willen afschrobben
Door van koers te veranderen
Neem mij mee naar het einde van de aarde
Neem mij mee naar het land van wonderen
Het lijkt me dat de ellende
Minder pijnlijk zou zijn in de zon
In de bars bij het vallen van de avond
Met de zeelieden
Als we praten over meisjes en liefde
Een glas in de hand
Ik verlies het besef van de dingen
En plotseling neemt mijn gedachte
Mij mee en zet me neer
Een geweldige zomer
Op de kust
Waar ik zie, met open armen
De liefde die als een gek
Voor mij uit rent
En ik hang om de nek
Van mijn droom
Wanneer de bars sluiten, als de zeelieden
Terugkeren naar hun schip
Droom ik nog steeds tot de ochtend
Staande op de haven
Neem mij mee naar het einde van de aarde
Neem mij mee naar het land van wonderen
Het lijkt me dat de ellende
Minder pijnlijk zou zijn in de zon
Op een mooie dag op een krakend schip
Van de romp tot het dek
Zou ik werken in
De kolenruim
Neem de weg die leidt
Naar mijn kinderdromen
Naar verre eilanden
Waar niets belangrijk is
Behalve leven
Waar de slome meisjes
Je hart veroveren
Door, zo heb ik gehoord
Deze bloemenkransen te vlechten
Die je bedwelmen
Ik zou vluchten, mijn verleden achterlatend
Zonder spijt
Zonder bagage en met een vrij hart
Zingend heel hard
Neem mij mee naar het einde van de aarde
Neem mij mee naar het land van wonderen
Het lijkt me dat de ellende
Minder pijnlijk zou zijn in de zon