El primer arbre del bosc
Era un lloc petit, no hi cabien els mobles
La finestra, un quadre exacte d'en Magritte
El sofà es mirava la novel·la
I en va perdre el fil
I passaven nits com passen els cotxes
La bombeta equilibrista sobre el buit
Tripula la pols damunt les coses
Pel pes de l'oblit
La lluna ve, la lluna va
Com un pèndol a la mà
La cadència de la son
De cara a vent o cara a mar
Un adéu sempre és polar
Però hi ha llum encara
Al primer arbre del bosc
L'almirall perdut en una gotera
Navegava dins la closca d'una nou
La deriva és només un poema
El cubell del pou
La lluna ve, la lluna va
Com un pèndol a la mà
La cadència de la son
De cara a vent o cara a mar
Un adéu sempre és polar
Però hi ha llum encara
Al primer arbre del bosc
Der erste Baum des Waldes
Es war ein kleiner Ort, da passten die Möbel nicht rein
Das Fenster, ein genaues Bild von Magritte
Die Couch betrachtete den Roman
Und verlor den Faden
Und Nächte vergingen, wie die Autos vorbeifahren
Die Glühbirne balanciert über dem Nichts
Sie steuert den Staub über die Dinge
Durch das Gewicht des Vergessens
Der Mond kommt, der Mond geht
Wie ein Pendel in der Hand
Der Rhythmus des Schlafs
Dem Wind zugewandt oder dem Meer
Ein Abschied ist immer polar
Doch es gibt noch Licht
Am ersten Baum des Waldes
Der verlorene Admiral in einem Leck
Segelte in der Schale einer Nuss
Die Drift ist nur ein Gedicht
Der Eimer des Brunnens
Der Mond kommt, der Mond geht
Wie ein Pendel in der Hand
Der Rhythmus des Schlafs
Dem Wind zugewandt oder dem Meer
Ein Abschied ist immer polar
Doch es gibt noch Licht
Am ersten Baum des Waldes