Vrouw op de veranda
De vrouw op de veranda
Steelt mijn aandacht, koel en snel
Dievegge van de nachtrust
Doet me zweten in mijn hel
Vergeten kan ik niet
Want in haar ogen zag ik iets
Van liefde en vermogen
Tot zo'n groot mededogen
Als je maar zelden ziet
De vrouw op de veranda
Steelt het daglicht, vaag en moe
Dievegge van de schemer
De avond valt haar toe
Verslaven zal ze mij
Want het vuur valt haar straks bij
Als een kaars in late uren
Ze laat ze langer duren
Maakt deze junkie vrij
De vrouw op de veranda
Steelt mijn trots, zo zacht en lief
Dievegge van de hoogmoed
Ooit was ik ook zo'n dief
Maar toen dook ik weg in lucht
En ik hoorde nog haar zucht
Daar boven op de toren
En in een vrije val verloren
Begon mijn grote vlucht
De vrouw op de veranda
Steelt mijn liefde, hard en wreed
Dievegge van de hartstocht
Waarvan ik weinig weet
En nu schrijnt nog de kleine wond
Die ik zorgeloos verbond
Met alle hoop op morgen
Als zij me heeft geborgen
Sta ik weer op de grond
Mujer en la terraza
La mujer en la terraza
Roba mi atención, fría y rápida
Ladrona del descanso nocturno
Me hace sudar en mi infierno
No puedo olvidar
Porque en sus ojos vi algo
De amor y poder
Hasta un gran sentido de compasión
Que rara vez se ve
La mujer en la terraza
Roba la luz del día, vaga y cansada
Ladrona del crepúsculo
La noche cae sobre ella
Me va a esclavizar
Porque el fuego la acompañará pronto
Como una vela en horas tardías
Ella las hace durar más
Libera a este adicto
La mujer en la terraza
Roba mi orgullo, tan suave y dulce
Ladrona de la soberbia
Una vez fui también un ladrón así
Pero luego me escondí en el aire
Y aún escuché su suspiro
Allá arriba en la torre
Y en una caída libre perdida
Comenzó mi gran huida
La mujer en la terraza
Roba mi amor, duro y cruel
Ladrona de la pasión
De la cual sé poco
Y aún duele la pequeña herida
Que descuidadamente uní
Con toda la esperanza en el mañana
Cuando ella me haya cobijado
Volveré a estar en el suelo
Escrita por: Peter Slager