zelfportret
Wie zal er beweren volwassen te zijn
Die altijd de beste wil zijn
En alles heeft, maar er nooit van geniet, nee
Volwassen, dat is die nog niet
Wie zal er beweren een kerel te zijn
Die tegen verliezen niet kan
En ieder spel speelt op leven en dood
Te klein om volwassen te zijn
Vierenveertig jaar
En nog niets geleerd
Overal onzeker van
Voor alles even bang
Een echte man
Wie zal er beweren een kerel te zijn
Die vlucht voor ziekte en pijn
Maar ieder moet weten hoe zielig hij is
Te laf om volwassen te zijn
Wie zal er beweren een vent te zijn
Die altijd verlangt naar meer
En denkt dat de wereld alleen draait om hem, nee
Te vals om volwassen te zijn
Te laf om, te vals om, te klein om, te bang om
Te Bram om volwassen te zijn
Vierenveertig jaar
En nog niets geleerd
Overal onzeker van
Nog altijd even bang
Een echte man
Hij kijkt in de spiegel en wat ziet-ie daar
Een man van dertien jaar
Een kind met weinig haar
Klaar
Autorretrato
¿Quién afirmará ser adulto
Que siempre quiere ser el mejor
Y lo tiene todo, pero nunca lo disfruta, no
Adulto, eso aún no lo es
¿Quién afirmará ser un tipo
Que no puede soportar perder
Y juega cada juego a vida o muerte
Demasiado pequeño para ser adulto
Cuarenta y cuatro años
Y aún no ha aprendido nada
Inseguro en todas partes
Temeroso de todo
Un verdadero hombre
¿Quién afirmará ser un tipo
Que huye de la enfermedad y el dolor
Pero todos deben saber lo patético que es
Demasiado cobarde para ser adulto
¿Quién afirmará ser un hombre
Que siempre anhela más
Y cree que el mundo gira solo en torno a él, no
Demasiado falso para ser adulto
Demasiado cobarde, demasiado falso, demasiado pequeño, demasiado asustado
Demasiado Bram para ser adulto
Cuarenta y cuatro años
Y aún no ha aprendido nada
Inseguro en todas partes
Siempre igual de asustado
Un verdadero hombre
Se mira en el espejo y ¿qué ve ahí?
Un hombre de trece años
Un niño con poco pelo
Listo