Ar a Ghabhail 'n a 'Chuain Damh
Ar a ghabháil 'n a 'chuain damh 's mé bhí go huaibhreach
Tinn lag buartha im intinn,
Bhi me feachaint uaim ar an speir aduaidh
'S í éaló uaim 'na trealtai.
Ach faraoir géar géar 's mé an ceann gan chéill
Níor ghlac mé comhairle mo mháithrin féin,
'S gur dhúirt sí liom fríd chomrá ghrinn
Go Beal-Ath-hAmhnais 's ná triall ann.
Ach ba mhón a thug mé grá do mo chailín bán
An lá breá i gcúl an gharraí,
'S do bhéilín bláth mar chúr na trá
'S do ghruann chomh dearg leis na caorthainn.
Chuir mé lámh ar an chuan, 's bhí mo chroí lán gruaim
Ag ceiliúr caoin na n-éanlaith,
'S nach trua gan mise ag éaló leat
Faoi rópaí 's seoltaí seidte.
Orú, a chuid 's a rún dá ngluaisfeá ar súil
Go tír na long as Éirinn,
Níl tuirse croí nó tinneas cinn
Nach leighisfí ann gan amhras.
Nó ba tú mo rogha innui is inné
Agus coinnivh agat féin ón bhás mé,
Nó gan ghrásta Dé ní mhairfitdh mé
Ar an tsráid seo i mBéal-Ath-hAmhnais.
Tomando el camino hacia el mar profundo
Tomando el camino hacia el mar profundo, yo estaba orgulloso
Enfermo, débil y preocupado en mi mente,
Miraba hacia el norte en el cielo
Y ella escapaba de mí en sus trenzas.
Pero maldita sea, maldita sea, sin sentido estaba mi cabeza
No tomé el consejo de mi propia madre,
Y me dijo con risas sarcásticas
Que no fuera a Beal-Ath-hAmhnais y no fuera allí.
Pero fue suave el amor que le di a mi chica blanca
En un hermoso día en el rincón del jardín,
Y tus labios como flores de la playa
Y tu mejilla tan roja como las bayas.
Puse mi mano en el puerto, y mi corazón estaba lleno de tristeza
Celebrando el dulce canto de las aves,
Y qué lástima no escapar contigo
Bajo velas y cuerdas tensas.
Oh, mi amor y mi secreto, si te fueras a tierras lejanas
A la tierra de los barcos desde Irlanda,
No habría cansancio de corazón ni dolor de cabeza
Que no se curarían allí sin duda.
O si fueras mi elección hoy y ayer
Y te mantuvieras a salvo de la muerte,
O sin la gracia de Dios no sobreviviré
En esta calle en Beal-Ath-hAmhnais.