Binnen Zonder Kloppen
de straat is grijs
de gracht beneveld
binnen hou ik het niet uit
daar denk ik steeds
aan toen die avond
ik schrik op van elk geluid
ik hoor een deur
open en dicht gaan
ik hoor het kraken van een tree
al mijn hoop
is op de deurknop
maar die wil niet naar benee
ze kwam binnen
zonder kloppen
en ging weg
zonder een woord
ik was alleen
en niet gelukkig
ik brandde langzaam achteruit
iedere dag
meer vraag dan antwoord
een nieuwe krant vol oud geluid
ik wou dood
ik wou begraven
met veel bloemen en bezoek
en opeens
stond zij daar voor me
en schopte haar schoenen in de hoek
ze kwam binnen
zonder kloppen
en ging weg
zonder een woord
de avond valt
in duizend stukken
op de straten van de stad
met bonzend hart
als wichelroede
zoek ik mijn verloren schat
maar het leidt tot niets
lod om oud ijzer
welke deur ik ook probeer
ze zijn dicht
of ze gaan open
maar nooit meer als die keer
ze kwam binnen
zonder kloppen
en ging weg
zonder een woord
Entrar sin llamar
la calle es gris
el canal está nebuloso
adentro no puedo quedarme
ahí pienso constantemente
en aquella noche
me sobresalto por cada sonido
escucho una puerta
abrirse y cerrarse
escucho el crujir de un escalón
toda mi esperanza
está en el pomo de la puerta
pero no quiere bajar
ella entró
sin llamar
y se fue
sin decir una palabra
yo estaba solo
y no era feliz
me estaba consumiendo lentamente
cada día
más preguntas que respuestas
un nuevo periódico lleno de viejos sonidos
quería morir
quería ser enterrado
con muchas flores y visitas
y de repente
ella estaba allí frente a mí
y lanzó sus zapatos a un rincón
ella entró
sin llamar
y se fue
sin decir una palabra
la noche cae
en mil pedazos
en las calles de la ciudad
con el corazón latiendo fuerte
como una varita de zahorí
busco mi tesoro perdido
pero no lleva a nada
chatarra vieja
cualquier puerta que intente
están cerradas
o se abren
pero nunca como aquella vez
ella entró
sin llamar
y se fue
sin decir una palabra