't Zel Weer Veujoar Worden
t Zel weer veujoar worden,
t Zel weer veujoar worden.
Ik roek t aan de lucht,
En d'eerste holtdoef vlugt.
De winter was laang,
En ik was baang,
Dat t nooit weer veujoar worden zol.
Mor t komt aaltied wel goud.
Nog even en de scheuvels,
Ja, die kinnen weer in t vet.
k Heb poters oet de kelder hoald,
Alvast in t schuurtje zet.
Want t zel weer veujoar worden.
n Ponypeerdje zöcht gramniedeg
Noar t leste gras.
n Raaiger ropt dat t doar in t zuden,
Hail wat waarmer was.
Mor t zel weer veujoar worden.
De bontmuts, bivak, sjaals
En hansen goan weer in de kaast.
De vraauw die hoalt n klaid ter oet,
En kikt of heur t nog paast.
Want t zel weer veujoar worden.
k Was sikkom al vergeten,
Hou kold de winter was.
Toch is er ain dij t muit,
Omdat e nou vekaanzie het,
En da's mien winterjas.
Volverá a ser primavera
Volverá a ser primavera,
Volverá a ser primavera.
Huelo el aire,
Y el primer mirlo vuela.
El invierno fue largo,
Y tuve miedo,
De que nunca volvería a ser primavera.
Pero siempre termina bien.
Pronto los patines,
Sí, podrán volver a usarse.
Saqué las papas del sótano,
Y las puse en el cobertizo.
Porque volverá a ser primavera.
Un potro busca gruñón
El último pasto.
Un chorlito llama desde el sur,
Donde hace más calor.
Pero volverá a ser primavera.
El gorro de piel, la bufanda,
Y los guantes volverán al armario.
La mujer saca un vestido,
Y ve si aún le queda bien.
Porque volverá a ser primavera.
Casi había olvidado,
Lo frío que fue el invierno.
Pero hay alguien que lo odia,
Porque ahora tiene vacaciones,
Y ese es mi abrigo de invierno.