't Aristocraatje
Als zuig'ling in de wieg gevierd
Met kant en strikjes opgesierd
Is hij de trots van pa en maatje
't Aristocraatje
Men vliegt als hij slechts even zucht
Men haalt de dokter als ie kucht
En grootmama vindt hem 'n plaatje
't Aristocraatje
Dan komt de tijd voor 't instituut
Men zegt niet: 'school', dat klinkt zo bruut
Ja, spreek maar Frans, heus, hij verstaat je
't Aristocraatje
De knecht noemt hem al 'jongeheer'
En in de keuken, keer op keer
Vat hij de dienstbooi bij d'r baadje
't Aristocraatje
't Gymnasium komt nu aan de beurt
Waar hij met stoere praatjes geurt
Een veelbelovend jong hol vaatje
't Aristocraatje
Hij voelt zich al bijzonder wijs
En geeft daarvan graag het bewijs
't Liefst met 'n Latijns citaatje
't Aristocraatje
Dan, zo dat heet, studeert-ie door;
Wordt lid van het studentencorps;
Staat op de kroeg in een goed blaadje
't Aristocraatje
Hij is blase, hoewel nog jong
Speelt uit verveling dan 'ping-pong'
'n Onbeduidend personaadje
't Aristocraatje
Op de renbaan is hij habitue
En zit het hem een beetje mee
Slaat hij daaruit 'n aardig slaatje
't Aristocraatje
Gaat niet, of veel te veel, naar bed
En krijgt een kleur als 'n skelet
Hij lacht als pa hem zegt: "Dat laat je!"
't Aristocraatje
En is 'ie dan uitgestudeerd
Is 't meeste van zijn geld verteerd
Geeft niets! Hij ziet nog wel 'n gaatje
't Aristocraatje
'n Schatrijk huw'lijk wil hij
Liefst met een aad'lijk partij
Al is haar schoonheid dan ook naatje
't Aristocraatje
En heeft ie het zo ver gebracht
Dan volgt de eerste huw'lijksnacht
Maar ach, wat treurig kandidaatje
't Aristocraatje
Haar ijdelheid wordt zwaar gestraft
Daar ligt ie nu, d'r man hij maft
En dan alreeds denkt ze: Ik haat je
Aristocraatje
En dan, een vreugdeloos bestaan
Waar bei 'n and're weg op gaan
Hij zoekt zich wel 'n 'kameraadje'
't Aristocraatje
En ook mevrouw zoekt zich vertier
Er wordt gezegd: met de koetsier
Wie weet wordt zo 't aristocraatje
Ooit nog papaatje
'El aristócrata'
Cuando bebé en la cuna celebrado
Con encajes y lazos adornado
Es el orgullo de papá y mamita
El aristócrata
Todos vuelan si apenas suspira
Llaman al médico si tose, mira
Y la abuelita lo encuentra una monada
El aristócrata
Llega el momento de la escuela
No se dice 'escuela', suena tan cruel
¡Habla en francés, de verdad, te entiende!
El aristócrata
El sirviente ya lo llama 'joven señor'
Y en la cocina, una y otra vez
Agarra el delantal de la criada
El aristócrata
Ahora le toca el gimnasio
Donde con palabras rudas se hace el chulo
Un joven prometedor pero un poco vacío
El aristócrata
Se siente muy sabio
Y le gusta demostrarlo
Mejor con una cita en latín
El aristócrata
Luego, como se dice, sigue estudiando
Se une al cuerpo de estudiantes
Se destaca en el bar
El aristócrata
Está aburrido, aunque joven aún
Juega al ping-pong por diversión
Un personaje insignificante
El aristócrata
En el hipódromo es un habitual
Y si tiene suerte
Saca provecho de ello
El aristócrata
No duerme, o duerme demasiado
Y se pone pálido como un esqueleto
Se ríe cuando papá le dice: '¡Eso no se hace!'
El aristócrata
Y cuando termina de estudiar
La mayor parte de su dinero se ha ido
¡No importa! Él encontrará un hueco
El aristócrata
Quiere un matrimonio rico
Mejor con una pareja noble
Aunque su belleza sea un poco escasa
El aristócrata
Y si logra llegar tan lejos
Viene la primera noche de bodas
Pero, oh, qué triste candidato
El aristócrata
Su vanidad es duramente castigada
Ahí está, su marido dormido
Y ya piensa ella: 'Te odio'
Aristócrata
Y así, una vida sin alegría
Donde ambos toman un camino diferente
Él busca un 'compañero'
El aristócrata
Y ella también busca diversión
Dicen que con el cochero
Quién sabe si así el aristócrata
Llegue a ser papá algún día