Meu Romance Com a Milonga
Na milonga que me aprumo, quando impeço a guitarrear
Faço verso e busco rumo, e ela vem me amadrinhar
Os matizes do sol puente me convidam pra cantar
E a noite é um acidente, se a milonga me deixar
E a noite é um acidente, se a milonga me deixar
Se a milonga me deixar, serão mais tristes meu dias
Só lido a chimarronear, não terei mais alegria
Se a milonga me deixar, quem irá me dar guarida?
Pois eu nasci pra cantar, e a milonga é minha vida
Meu romance com a milonga, vem de muito tempo atrás
Nas rondas em noites longas, na voz dos meus ancestrais
A milonga vem o vento cortando o tempo de espora
Pra parceriar meus lamentos nas invernias de agora
Pra parceriar meus lamentos nas invernias de agora
Se a milonga me deixar, serão mais tristes meu dias
Só lido a chimarronear, não terei mais alegria
Se a milonga me deixar, quem irá me dar guarida?
Pois eu nasci pra cantar, e a milonga é minha vida
Mi Romance con la Milonga
En la milonga que me enderezo, cuando dejo de tocar la guitarra
Hago versos y busco rumbo, y ella viene a apadrinarme
Los matices del sol puente me invitan a cantar
Y la noche es un accidente, si la milonga me abandona
Y la noche es un accidente, si la milonga me abandona
Si la milonga me abandona, serán más tristes mis días
Solo me dedico a tomar mate, no tendré más alegría
Si la milonga me abandona, ¿quién me dará refugio?
Pues nací para cantar, y la milonga es mi vida
Mi romance con la milonga, viene de hace mucho tiempo
En las rondas en noches largas, en la voz de mis ancestros
La milonga viene el viento cortando el tiempo de espuela
Para acompañar mis lamentos en los inviernos de ahora
Para acompañar mis lamentos en los inviernos de ahora
Si la milonga me abandona, serán más tristes mis días
Solo me dedico a tomar mate, no tendré más alegría
Si la milonga me abandona, ¿quién me dará refugio?
Pues nací para cantar, y la milonga es mi vida
Escrita por: Eron Carvalho