Tomaszów
A może byśmy tak najmilszy,
Wpadli na dzień do tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa...
W tym białym domu, w tym pokoju
Gdzie cudze meble postawiono,
Musimy skończyć naszą dawną
Rozmowę, smutnie nie skończoną.
Więc może byśmy tak, najmilszy,
Wpadli na dzień do tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa...
Jeszcze mi tylko z oczu jasnych
Spływa do warg kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz
I jesz zielone winogrona.
Tem biały dom, ten pokój martwy
Do dziś się dziwi, nie rozumie...
Wstawili ludzie cudze meble
I wychodzili stąd w zadumie.
A przecież wszystko tam zostało!
Nawet ta cisza trwa wrześniowa...
Może więc byśmy tak, najmilszy,
Wpadli na dzień do tomaszowa?
Jeszcze ci wciąż spojrzeniem śpiewam:
Du holde kunst... - i serce pęka!
I muszę jechać...więc mnie żegnasz,
Lecz nie drży w dłoni mej twa ręka.
I wyjechałam, zostawiłam
Jak sen urywa się rozmowa.
Błogosławiłam, przeklinałam:
Du holde kunst! więc tak? bez słowa?
A może byśmy tak, najmilszy,
Wpadli na dzień do tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
Ta sama cisza trwa wrześniowa.
Jeszcze mi tylko z oczu jasnych
Spływa do warg kropelka słona,
A ty mi nic nie odpowiadasz
I jesz zielone winogrona...
Tomaszów
Y tal vez seríamos los más amables
¿Han venido a Tomasov por el día?
Tal vez todavía haya un crepúsculo dorado
El mismo silencio dura septiembre
En esta casa blanca, en esta habitación
Donde los muebles de otras personas
Debemos terminar el viejo
Conversación, tristemente no terminada
Así que tal vez podríamos, amable
¿Han venido a Tomasov por el día?
Tal vez todavía haya un crepúsculo dorado
El mismo silencio dura septiembre
Sólo desde los ojos de la brillante
Fluyendo a los labios una gota de sal
Y tú no me respondes nada
Y comes uvas verdes
Casa blanca Tem, esta habitación muerta
Hasta el día de hoy, se sorprende, no entiende
Ponen a la gente en los muebles de otras personas
Y salieron de aquí con la terquedad
¡Y queda todo ahí!
Incluso este silencio dura septiembre
Así que tal vez podríamos, amable
¿Han venido a Tomasov por el día?
Todavía te canto con un vistazo
Du holde kunst... y el corazón se rompe!
Y tengo que irme... así que despídete de mí
Pero no temblarás en mi mano
Y me fui, me fui
Como si un sueño rompiera la conversación
Lo bendigo, maldije
¡Du Holde Kunst! Entonces, ¿sí? ¿Sin una palabra?
Y tal vez lo hagamos, el más amable
¿Han venido a Tomasov por el día?
Tal vez todavía haya un crepúsculo dorado
El mismo silencio dura septiembre
Sólo desde los ojos de la brillante
Fluyendo a los labios una gota de sal
Y tú no me respondes nada
Y comes uvas verdes